Nieuwe wyn in oude le'erzacken

Hope.

EEn goede moet, als 't qualick gaet, / Maect, datmen lijt maer 'thalve quaet.

Zoo langh men leeft, Men hope heeft.

Een man, die anders sterven zou, / De hoop' alleen is zijn behouw.

De droefheyd slijt, By lenght van tijd.

De hope van een zoete vreughd. / Den mensch in pijn en moeyt' verheught.

[p. 415]

Al ist nu droeve vvinter-tijd, / De lente komt, die vveer verblijd.

Of nu den oeghst niet wel en slaeght, / Zaeyt weder, en die schae' verdraeght.

Als is de hemel droef en dick, / 't Verandert in een ooghen-blick.

Een die alleen op hope leeft, / Hy danst, daer hy gheen speel-man heeft.

Naer groote storm, en noordsche buyen, / Volght dickwils stilt, en vvind uyt zuy'en.

. . . . Hy is niet wijs, / Die hope koopt om diere prijs.

Verliest gheen hoop, in druck of pijn; / Naer reghen comt een zonne-schijn.

Een moedigh hert wert licht ghevoedt, / Door hoop' al light het onder voet.

De man alleen door hope leeft, / Die zelfs gheen spijs, noch dranck en heeft.

Al zijt ghy hulp en gunste quyt, / Zy keert, zoo ghy maer wat en lijdt.

Gheen beter troost, noch medecijn, / Als hoop' ons is, in druck en pijn.

't Verandert zomtijds op een uyr, / Dat zeven jaer ons was zoo zuer.

By lenght van tijd, Verdwijnt de spijt.

Het wert noch op het lest volbracht, / Daer naer men langhe hoopt en wacht.

In teghen-spoed, Met hoop' u voedt.

Gheschiet-er niet wel menigh dingh; / Dat buyten alle hope hingh?

[p. 416]

Al blijft de vvind nu langhe quaed, / Wie vveet, oft niet en strect tot baet?

Al zijn wy zomtijds in verstel, / De hoop' van beter troost ons wel.

Dat ons de hope noyt besvvijck', / Tot dat vvy vvorden eens een lijck.

Een goede ure onverwacht, / Komt zomtijds, buyten ons' ghedacht.

Een ooghen-blick wel zomtijds gheeft, / Dat 't heele jaer gheweyghert heeft.