Troost.
GHeen troost zoo zoet, als datmen ziet, / Een ander in het zelf' verdriet. |
Gheen zaeck verlichter meer ons quaed, / Als dat het oock een ander slaet. |
Het is een troost in groot ellend, / Dat God dat oock een ander zendt. |
Ghemeene schip-braeck troost seer vvel, / Al is het anders groot ghequel, |
't Is licht te zegghen, totte man, / God gheef' u yet, dat helpen kan. |
| |
Naer doncker wolcken, die-men ducht, / Wert weer een klaer en helder lucht. |
Dat woord zeer licht te zegghen is, / God maeck u weer ghezond en fris. |
Naer storm, daer ons het hert van kilt, / Komt weder kalmt' en groote stilt. |
Naer groote storm, en schrick van wind, / Een groote kalmte weer beghint. |
't Troosten ons dan wel gheluct, / Als de pijn een ander druct. |
|
|