Nood. Noodigh. Onnoodigh.
| EEn stout man oock de schouders biet, / Wanneer de nood hem zulcks gebiet. |
| De nood is stercker als de dood. |
| Wanneer 't niet anders zijn en magh, / Doet, wat ghy doen, moet met verdragh. |
| De nood maect stout, al ismen koud. |
| De nood doet oude quenen draven, / En maect van heeren oock wel slaven. |
| Nood heeft gheen wet, Hoe vast ghezet. |
| De nood drijft menigh mensche voort, / En dickwils verder alst behoort. |
| Of vvijs of mal, De nood leert al. |
| Moeten is een bitter kruyd, / Dat niet wel in d'oor en luyd. |
| Het gheen ghy zijt, dat gheeren zijt, / Zoo leeft ghy vvel, en zonder spijt. |
| |
| Die nood een groot geluck toe-bringht, / Die ons tot goede dinghen dwinght. |
| Gheen grooter ziect, die meer ons quelt, / Als nood, die lijf en ziel verstelt. |
| Wat ist, dat hem de panne gheeft, / Dewijl hy niet te fruyten heeft? |
| De nood oock teghen vvet en zeden, / Is meer als d'helft van goede reden. |
| De nood die maeckt de traghe rap, / En baert oock alle wetenschap. |
| Nood is een snel en stercke pyl, / Hy vlieght drye mylen in een wyl. |
| De koe, wanneer zy mist haer steert, / Die weet dan eerst, wat zy is weert. |
| De nood, Vindt brood. |
| Wy weten, als ons yet ont-breeckt, / Wat voordeel, dat daer inne steeckt. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd