| |
Weerdigheyd. Officie. Staet.
AMpt van eeren is een last, / Dat niet alle schouders past. |
Het ampt dat moet den man bewijzen; /Het werck dat moet zijn meester prijzen. |
| |
| |
Die door beleeftheyd zich ghebiet, / Die eyscht ghenoegh, al zeght hy 't niet. |
In 't Koninckrijck der blinde lien, / Daer zal-men scheel-oogh Koninck zien. |
De een Barbier den ander scheert, / d'Een vriendschap die is d'ander weerd. |
Zulck een die is wel minst ghewis, / Die alderhooghst gheclommen is. |
De ringh, diem' aen zijn vingher doet, / Te engh, of nauw niet wezen moet. |
Niet trotser als een cleyn Compeer, / Wanneer hy wert ghestelt in eer. |
Niet trotzer als gheringhe lien, / Als zy haer zelfs in eere zien. |
By ghebreck van wijzer heer, / Komt de dvvaze tot de eer. |
Zulck een en is niet vast te nommen, / Die al te hooghe is gheklommen. |
Men cocht noyt Koninckrijck te dier, / Al vvaer het met het leven schier. |
Gheen wijzer apt, of meer ghevreest, / Als die eerst Munninck heeft gheweest. |
Abt en convent ten is maer een, / Maer elck een heeft zijn burs verscheen. |
Wanneer den abt is tavernier, / Elck munninck magh wel gaen te bier. |
Het is veel beter stil ghezeten, / Als op-gheheft en neer-ghesmeten. |
't Is daer al Neefjen en Cozijn, / 't En magh daer niet als maechschap zijn. |
| |
| |
Als een gheringh mensch comt tot staet, / Gheen hoovaerdy zoo hoogh en gaet. |
De hooghste bergh, het leeghste dal, / De grootste boom, de leeghste val. |
Elck een die vlamt, Naer 't smeerigh ampt. |
De paep, by stemmen, wert ghestelt: / De Keyzer, met een puer ghewelt: |
De Koninck, naer de oude wet, / Wert van natuer, in 't rijck ghezet. |
Elck een begheerigh, Naer 't gheen is smeerigh. |
Elck een is uyt om eyghen baet, / Gheen ampt, dat daer niet op en staet. |
Een groote staet, en veel gheschal, / Maer in de schotel niet met al. |
Die maer verandert van zijn staet, / Zijn oude wijs' terstont vergaet. |
By ander' met die voorslagh gaet, / Ick ben een man oock van de staet. |
Een onz' van staet, een pond van goud, / Dat aen veel lien de kinn' op houdt. |
Fluvveelen buyck, en weynigh brood, / Dat strecken can voor honghers nood. |
. . . . gheen minder vriend, / Als die het zelve ampt bedient. |
Gheen ampt en vverter min verricht, / Als 't gheen beveelt de eed en plicht. |
Het snootste vercken van het kot, / De beste eyckel is zijn lot. |
Om dat de man het ampt is vveerd, / 't Is d'oorzaeck, dat hy dat ontbeert. |
| |
| |
Verheft een dwaes tot hooghe staet, / Ghy stelt een aep in schoon scharlaet. |
Hoe een narre langher spreect, / Hoe hy meer zijn zotheyd preect. |
Gheen hoogher moed, geen trotser hert, / Dan als een knecht een meester wert. |
Oock in gheringh en cleyne staet, / Een groote ziel breed vveyden gaet. |
Een groote ziel in ruymte weyt, / Oock in een kleyn gheleghentheyt. |
Te meer de simme klimt om hoogh, / Te meer haer naectheyd valt in d'oogh. |
Te meer de simm' om hooghe treckt, / Te meer haer naecktheyd wert ontdeckt. |
Men kent een man niet eer, / Voor dat hy komt tot eer. |
Men kent een man dan alderbest, / Als hy in hoogheyd is gevest. |
Men kent noyt vvel een mensches aerd, / Voor dat hy is in groote waerd. |
Gheen mensch en werter recht geprezen, / Dan als hy is tot staet gherezen. |
Men ziet de mensch dan claer en naect, / Als hy tot hoogheyt is gheraect. |
Die een ezel is in daed, / En meent dat hy is een hert, |
Dat hy aen de gracht niet gaet, / Daer ter vlughs ghespronghen wert. |
Ampten werden vvel ghegheven, / Maer gheen breyn om wel te leven. |
| |
| |
Ampten werden toe-gheleyt, / Maer gheen wijsheyt of beleyt. |
Zoo vvy kenden goet en quaed, / Elck zou prijzen zijnen staet. |
Die naer grooter dinghen brandt, / Als kan draghen zijn verstand, |
Als hy die al heeft verkreghen, / Staet de zot daer mé verleghen. |
Die meer vvilt, als hy can verleesten, / Is in 't ghetal van domme beesten. |
Die nae groote dinghen steeckt, / Daer toe wijsheyt hem ont-breeckt, |
Als hy daer toe is gheraeckt, / Wert hy tot een spot ghemaeckt. |
Zijt ghy een arend, of een ghier, / Wacht dan, tot dat ick scheyd' van hier. |
't Is een stoute kraey ghewis, / Die een beest, die levend' is, |
Pickt in 't lijf, en zitter op, / Tot zy vult haer holle krop. |
Indien ghy hebben vvilt mijn erf, / Wacht immers dan, tot dat ick sterf. |
Men zal te hoof gheen ezels daghen, / Dan als-er zacken zijn te draghen. |
't Stad-huys, daer magh Cozijn op hopen: / 't Staet zelden voor een ander open. |
Die klimt verr' boven zijn bereck, / Valt licht om leegh, en breect den neck. |
De voghels van de meeste groot, / Zijn veeltijds van haer pluym ont-bloot. |
| |
| |
Het is een oud' en wijs verhael, / Tot hoogh gheklim, een leegh ghedael. |
Met deughd wert staet en eer ghekocht. |
Hoogh ghetrocken, leegh ghehaelt: / Hoogh gheklommen, leegh ghedaelt. |
Als-men nu is hoogh gherezen, / Komt een laghe val naer dezen. |
De mier krijght vleugels tot haer quaed, / Waer deur zy haest tot niet vergaet, |
Ick vvas in corten op-ghetoghen, / Maer oock in corten neer-gheboghen. |
Alle zaecken op haer keer: / Groote dinghen vallen neer. |
Dat zeer swelt, en wert geperst, / Op het laetst in stucken berst. |
Zoo langh een Ioncker, als ick can, / Maer dan weerom een Ambachts-man. |
Dat te veel en dicke swelt, / Moet haest bersten met ghewelt. |
En vvilt niet staen naer hooghen staet, / Of yets, dat u te boven gaet, (Syr. 3.vers. 22.) |
Dat groot is, zonder zijns ghelijcken, / Moet onder zijn ghewicht beswijcken. |
Een man, die over 't zuyvel gaet, / Moet vveten, wat de clocke slaet. |
Die zijn deur te hooghe heft, / Zoeckt, dat on-gheval hem treft. (Prov. 17.vers. 19.) |
Vlercken vvassen aen de mier, / Maer tot 'tquaed van 't cleyne dier. |
|
|