Nieuwe wyn in oude le'erzacken

Lasteringhen. Vloecken.

D'Een ezel, van de lasten magher, / Die heet den ander' zacke-dragher.

Ghy heet my langh oor, tot een spijt, / Daer ghy oock zelfs een ezel zijt.

Om goet te spreken is hy stom; / Om schelden is hy vol en dom.

[p. 141]

Hy doet meer quaed, die yemand scheld, / Als die hem slaet, en doet gheweld.

De laster-tonghe is gheheel, / Des duyvels quispel en pinceel.

Zoo daer niet waren luysteraers, / Daer waeren oock gheen lasteraers.

Laster, die gans niet en deught, / Is de looghe vande deughd.

Men zou van lasteraers niet hooren, / Zoo daer niet waeren laster-ooren.

Dooden, en die zijn absent, / Wacht, dat ghy-ze niet en schendt.

Spreect altijds wel, met goede schijn, / Van die niet teghenwoordigh zijn.

Naer laster-tonghen niet en vraeght: / Zelfs Iupiter niet elck behaeght.

Een lasteraer, van bitter gheest, / Die bijt ghelijck een wilde beest.

De vleyers, van een zoete gheest, / Die byten als een tamme beest.

Zegh niemant, wat hy is tot spijt, / Zoo zeght oock niemant, wie ghy zijt.

De vos die vaert dan alder-best, / Als hy vervloeckt wert, als een pest.

Een man, die yder een becladt, / En lustigh speelt met 't tonghe blad.

Hy moet wel wezen klaer en net, / Die teghen een zijn tonghe wet.

. . . . de luysteraers, / Zijn vaders van de lasteraers.

[p. 142]

De snoode oor de tonghe terght, / En stof tot alle laster verght.

Een steeck die bloet, Min vrees' aen-doet.

Doet vry een stopssel in de oor, / Op dat zy van gheen laster hoor'.

Een achter-clappers keel of mond, / Een gote, met een vuyle grond.