| |
| |
| |
Gheluck.
ALs ons komt groot gheluck te veur, / 't En houdt niet langhe zijn couleur. |
't Gheluck dat maecket vremd en bond, / 't Maect d'een een Prins, en d'ander strond. |
't Gheluck dat loopt met vremde zin', / Het een huys uyt, het ander in. |
Een man, die gheenen vyand heeft, / Gheringh en on-gheluckigh leeft. |
Een zulcken mensch gheluckigh leeft, / Die daer een goeden Enghel heeft. |
Gheluck met maet, Veel vaster staet. |
Een groot gheluck, Volgt veeltijds druck. |
Hoe boozer mensch, Hoe meer zijn wensch. |
De leuyste zeughe van het kot, / Den grootsten dreck dat is zijn lot. |
Die 't gheluck te zeere broedt, / Maecktze zot, en trots van moed. |
Wanneer 't gheluck op 't hooghste is, / Denckt, dat de val dan is ghewis. |
't Gheluck dat is van fijn ghelas, / Wanneer het schijnt, zoo breect het ras. |
Dien God wel wilt, dien kalft den os, |
Als God maer by den mensche blijft, / Op stroo, of op een wis' hy drijft. |
't Is al gheluck, en wisse baet, / Daer hy maer slechts de hand aen-slaet. |
Den hemel schijnt hem toe-ghedaen; / 't En konde hem niet beter gaen. |
| |
| |
't Gheluck en heeft gheen vaste spoor: / 't Is zoo wel achter, als van voor. |
't Schijnt dat hy God heeft by de voeten. |
Men kan 't gheluck veel beter vinden. |
Denck in 't gheluck, Op pijn en druck. |
Der goddeloozen luck, / Dat is der vromen druck, |
't Gheluck gaet mis, Daer deughd niet is. |
De kansse keert, Als 't God begheert. |
Die niet en waeght, Niet wegh en draeght. |
De boeven hebben dat gheluck, / Zy raecken altijds uyt den druck. |
Gheluckich zijn, met wijsheyds schijn, / Is beter als heel wijs te zijn. |
Een uyt-komst met gheluck ghemenght, / Een quaed feyt in goed achtingh brenght. |
. . . .'t is dobbel druck, / Ghehad te hebben groot gheluck. |
Een vrouwe van 't gheluck bemint, / Die baert wel een dry-maendich kind. |
Een blinde man, die niet en ziet, / Wel by gheval een Kraeye schiet. |
Die mensche leeft in groot gheluck, / Die wijzer werd door anders druck. |
Die naer een gouden waghen staet, / Een naghel crijght daer van te baet. |
't Is wolf gheroepen, met gheluck, / Als 't schaep gherocht is uyt den druck. |
Hy mach wel wezen meest bevreest, / Dien 't aerds gheluck vleyt alder-meest. |
| |
| |
Het goed, dat u 't gheluck toe-zend, / Verzuymt het niet, noch van u wendt. |
Niet en werter min ghedraghen, / Als de goed en lecker' daghen. |
Die noyt en was in druck of last, / En staet daerom niet wis of vast. |
Die zyn gheluck niet wel en kent, / 't Is gheen gheluck, dat God hem zendt. |
Daer 't wel gheluckt, is elck bequaem, / Te zijn een Vroe-vrouw in het kraem. |
Wanneer het wel gaet, zoo ist goed, / Te raden, met gherust ghemoed. |
Had ick 't gheluck en goeden wind, / Ick waer' bequaem, en wel ghezind, |
Te vaeren met een schotel-kurf, / Door holle waters, om wat turf. |
Als God ons vrydt van plaet of klip, / Een stroo-vvisch dient ons voor een schip. |
Aen wien 't gheluck wilt al te wel, / Het hanght hem aen de oor een bel. |
'T ghemoet vvert dertel van de mensch, / Wanneer het gaet al nae zyn vvensch. |
Ellendigh is die mensch ghestelt, / Die door te veel gheluck versmelt. |
In voorspoed denct op teghen-spoed; / In teghenspoed, denck vveer op 't goed. |
|
|