|
| |
| |
| |
Goedheyd. Lijdzaemheyd. Onlijdzaemheyd.
| GHeen beesten zouden dat verdragen. |
| Men zoud het aen gheen Turcken doen. |
| Het zoude zelfs een hond verdrieten. |
| Hoe beter man, hoe min hy meent, / Dat ander boos is, en versteent. |
| De zon en zach noyt beter man. |
| Met goeden ist zeer goed om doen. |
| Een goet lied, en van goede dinghen, / Dat magh-men vry wel dry maels zingen. |
| Daer God ons gheeft maer een gheluck, / Daer comt terstont by dobbel druck. |
| Die zacht en laf oud leed verdraeght, / Wilt met een nieu leed zijn gheplaeght. |
| Het lijden is een heyligh werck. / Voor die ghenoegh daer toe is sterck. |
| Hoort toe en ziet, swijght en verdraeght, / Zoo weet geen mensche wat ghy jaegt. |
| Hy roept Gods hulpe, aller tijd, / Wanneer hem maer een vloo en bijt. |
| Lijd en verdouwt, En u ont-houdt. |
| . . . . hy svvelght de kelck, / Zoo zoet, of 't waere zoete melck. |
| 't Is veel beter zich te buyghen, / Als te vallen heel in duyghen. |
| 't Is best te lijden voor een man, / Het gheen' hy niet verbet'ren can. |
| Een ezel is daer in het stroo. |
| |
| |
| Schrijft wat ghy wilt, op 't schapen vel, / Het lijt het al, 't is alles wel. |
| Wilt niet door ongheduld vermeeren, / Dat ghy van u niet af kont weeren. |
| Dat ghy niet en kond vermijden, / Wilt met goed gheduld dat lijden. |
| 't Papier lijdt al, en nimmers kijft. / Wat dat de mensche daer op schrijft. |
| Al wat u over-komt, zijt stil, / En zeght, 't is goed, want 't is Gods wil. |
| Ick lijd' en draegh, Om 't gheen ick jaegh. |
| Die lijdt en mijd, Die wint de strijd. |
| Die lijden connen, Zijn niet ghewonnen. |
| Men moet wat lijden, om te weten: / En aerbeyd doen, om 't hebben t'eten. |
| Die een aenbeeld wilt ghelijcken, / Moet niet voor een slach besvvijcken. |
| Gheduld en zoeckt gheen zachte rust, / Zy heeft in harde daghen lust. |
| 't Papier is zoet, het lijd van als, / 't Zy dattet waer mach zijn of vals. |
| Men schrijft en wrijft op 't schapen vel, / Wat datmen wilt, al ist niet wel. |
| Ghemeyne zeden, menschen feylen, / Verdraeght, als die niet zijn te heylen. |
| Menschen feylen, en haer zeden, / Moeten zachtjens zijn gheleden. |
| Lijd en mijd, en niemant bijt. |
| Gheduldigheyd te veel gequetst, / Dat wert een dulheyd op het letst. |
| |
| |
| De sleutel van gherusticheyd, / Dat is ghedult en lijdzaemheyd. |
| De sleutel van een blijd ghemoed, / Dat is gheduld in teghen-spoed. |
| Die wijs is, en van goet bescheet, / Verdraeght d'on-wijze, zonder leet. |
| Den dranck, al is hy bitter, drinckt, / Die God, naer zijnen wil, ons schinckt. |
| Beter buyghen, als te breken. |
| . . . . de lijdzaemheyd, / Gheeft veel ghemack, die maer en beydt. |
| Tot harden aen-beeld, lieve vriend, / Een hamer best van pluymen dient. |
| Een mensch niet wel yet quaeds en lijt, / Die 't niet gheleert heeft voor dien tijd. |
| Hoe zeer yet druckt, en 't herte bijt, / Hy wint het die 't met wijsheyd lijt. |
| Die lijt, en mijdt, wint metter tijd. |
| Men moet volherden, Om sterck te werden. |
| Die sterck is, wilt hy God behaghen, / Hy moet der swacken kranckheyd dragen. |
| Lichter draegh-je zand en zout, / Als ghy vvel een dwazen zoud. (Syr. 22.18.) |
| Een goeden aenbeeld, zoomen ziet, / En vreest den swaren hamer niet. |
| Twee harde steenen, zijnd' op een, / En connen niet wel malen cleen. |
| Ghedult dat niet gheoeffent wert, / Wat nut heeft daer van 's menschen hert. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd