|
| |
Liefde. Vryagie.
| DE lust en liefde, tot een dingh, / Maect moeyt' en arbeyd gans gering. |
| De ooghen met haer clare schijn, / De leyds-lien van de liefde zijn. |
| Liefd' heeft een hooft, / Dat licht ghelooft. |
| De minnaer weet, wat hy begheert, / Maer kent het niet, noch weet zijn weerd'. |
| 't Is licht den droes in huys te bringhen, / Maer quaed hem dan daer uyt te dringen. |
| |
| |
| Liefd' en gunst, Bey' leeren kunst. |
| De Simmes liefde is zoo groot, / Zy druct van liefd' haer jonghen dood. |
| Gheen rechte liefde, zonder vrees. |
| Liefd' is een tocht, / Vol achter-docht. |
| Gheen liefd' en ist, Als yver mist. |
| Wijs te zijn, en noch te minnen, / 't Is een zaeck niet om verzinnen. |
| Gheliefjes twist, Is haest gheslist. |
| Als twee ghelieven 't samen kijven, / De vriendschap zal te vaster blijven. |
| Gheliefjes hebben haest'lick beel, / Wanneer zy vallen in krackeel. |
| Zulcken liefd' is veel te groot, / Die-men koopet met de dood. |
| Die mint en can gheen zoppen eten, / Of 't wambuys moet van 't vetjen weten. |
| Geen meerder droefheyd oyt men vindt, / Dan als men scheydt van dat-men mint. |
| Liefd' en wijsheyd in 't ghemeen, / Konnen niet wel zijn by een. |
| Hy heeft zijn liefde vast besteet, / Die zoo mint, dat hy niet vergheet. |
| Die met een rechte liefde mint, / Vergheet die noyt, wat dat hy vindt. |
| Die vliet van hem, die hem bemint, / En volght hem, die hem niet bezint, |
| Die laet het vett' en goede land, / Op dat hy zaey' op 't dorre zand. |
| |
| |
| Die mint, en niet en wert bemint, / 't Is wonder, dat de liefd' hem bindt. |
| Als liefde wert met liefd' ont-moet, / Gheen dingh en was-er oyt zoo zoet. |
| Een kool wert noyt ghesmoort zoo dicht, / Of zy ontfonct aen 't vier zeer licht. |
| Liefde die de order mint, / Van haer zelven eerst begint. |
| Men is zijn zelven aldernaest, / Die anders is, die is verdwaest. |
| Gheneghentheyt verwint, / En reden gans verblint. |
| Een die de meester lieft en mint, / Die spijst zijn hond, ghelijck een kind. |
| Men vindt gheen lack in rechte min, / Of isser wat, 't is altijds min. |
| De liefde kruypt, en wilter zijn, / Daer zy niet gaen kan, sonder pijn. |
| De liefde komt te venster deur, / En gaet weerom uyt, door de deur. |
| Bemint my weynigh, en met maet, / Maer dat de liefde langhe staet. |
| Die my bezint, Mijn hond bemint. |
| De liefde kan de minnaers voen, / Gelijck de Leeuwercks 't loock kan doen. |
| Het vier bedect, Meer hitt' verwect. |
| De liefde smeeckt, De nyt die steeckt. |
| Niet is-er dat ons naerder gaet, / Als eyghen zelf, en eyghen baet. |
| 't Is zoo men mint, de goe' man riep; / En gaf zijn koe een kus zeer diep. |
| |
| |
| Hoe heeter liefd', hoe eer verkoelt. |
| Een dochter neme, noch en gheef, / Al waer het aen haer eyghen neef. |
| Noyt is zulcken kussen goed, / Daer het herte zeer van doet. |
| Niet en doet de minn' meer hyghen, / Als de vrees van niet te krijghen. |
| De vrees van niet zijn lust te krijghen, / Ont-steect de min, en doet ze stijghen. |
| Niet en kan meer liefd'ontsteken, / Als de vrees van die 't ont-breken. |
| Te veel vervolght, maect schouw de maeghd, / Maer schouwt haer wat, zy zelve vraeghd. |
| 't Wistjens, die de liefjes wecken, / Zoo veel liefdes zolfer-stecken. |
| Hoe meerder liefd, hoe minder spraeck; / Hoe minder liefd', hoe meer ghekraeck. |
| Die my bemint, mijn hond beminn', / En elck een van mijn huys-ghezin. |
| Menigh man, die cust het kind, / Om de moeder, dien hy mindt. |
|
|
Auteursrechtelijk beschermd