De CL. Davids psalmen

Den cxxxix. Psalm.

Een Psalm Davids, voor den Opper-Zangh-meester

§1

HEer, ghy door-grondt, ende kendt my:
Ghy weet mijn zitten, ende mijn
Op-staen: ghy verstaet van verre

[fol T3r, p. 293]

 

Mijn ghedachte: ghy om-ringhet⁺

 

Mijn wandelen, ende mijn ligghen:

 

Ende zijt al' mijn weghen ghewent.

+ 2.

§2

Als-'er gheen woordt is op mijn tongh,
Ziet, Heere, ghy weet het alles.
Ghy bezet my achter, end' voor:⁺
End' ghy zet uwe hand op my.
De kennis is my te wonderbaer:
Zy is hoogh, ick en kan daer by niet.

+ 3.

§3

Waer zoud' ick gaen voor uwen gheest?
End' waer zoud' ick voor u vlieden?⁺
Zoo ick ten Hemel op-voere,
Ghy zijt daer; of bedded' ick my,
In de helle, ziet ghy zijt (oock daer.)
Naem' ick vleughelen des dagheraeds:⁺

+ 4.

+ 5.

§4

Woond' ick aen 't uytterste der Zee:
Oock daer zoud' uw' hand my leyden:
End' uw' Rechter-handt, my houden.
Zoo ick zeyde, de duysternis,⁺
Zal my (nu) immers over-decken;
Alsdan is de nacht een licht om my.

+ 6.

§5

Oock duysternis en verduystert
Voor u niet. Maer de nacht verlicht
Ghelijck de dagh: de duysternis
Is als het licht: want ghy bezit⁺

+ 7.

[fol T3v, p. 294]

 

Mijne nieren. ghy hebt my (Heere)

 

In den buyck mijnes moeders bedeckt.

§6

Ick loof u, om dies-wil dat ick⁺
Op een heel vreezelicke wijz',
Wonderbaerlicken, ben ghemaeckt.
Wonderlick zijn uwe wercken:
Oock weet het mijne ziele zeer wel.
Mijn' ghebeent' was u niet verholen:

+ 2.

§7

Als ick in 't heym'lick ghemaeckt ben,
End' als een borduyrsel ghewrocht,
In de leeghste deelen der aerd.
Vwe ooghen hebben mijnen⁺
Ongheformeerden klompe ghesien;
End' 't was al' in uw boeck gheschreven:

+ 3.

§8

De daghen, als-ze gheformeert
wierden, end' gheen van dien noch was.
Daeromme, hoe kostelijck' zijn,
Voor my, o Godt, uw' ghedachten!
Hoe machtigh vele zijn haer sommen!
Tell' ick-z'; haerder is meer als des zands:

§9

Ontwaeck' ick; ick ben noch by u.
O Godt, dat ghy den godtloozen
Om-bracht! End' ghy mannen des bloeds
Wijckt van my: die van u (Heere)
Schendelick spreken, (ende) uwe
Vyanden ijdelick verheffen.

§10

Zoude ick niet haeten, Heere,
Die u haeten, ende verdriet
Hebben, in de gheen', die teghen
V op-ryzen? Ick haete-ze,

[fol T4r, p. 295]

 

(End' dat) met een volkomenen haet:

 

Ick houde-ze voor (mijn) vyanden.

§11

Door-grondet my, o Godt, ende⁺
Neemt kennisse van mijn herte.
Beproeft my: ende kent mijne
Ghedachten: end' ziet, of by my
Een schadelicke wegh zy: ende
Gheleydt my op den eeuwighen wegh.

+ 14.