De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
AuteursrechtvrijEen Psalm Asaphs. | |
§1IMmers* is Godt Israel goedt,
| |
[fol K3r, p. 149]
| |
Aen hun die reyn van herten zijn.
Maer my aengaende, mijne voeten
Die waren by nae' uyt-gheweken;
Mijn treen by-kans uyt-gheschoten:
Want ick was nijdigh op den dwaes',Ga naar margenoot+
Ziende der godloozen vrede:
Want tot haer doodt zijn gheen banden.
| |
§2Haer kracht is frisch: zy en zijn niet
In moeyte als ander menschen;
End' worden met ander niet gheplaeght.
Daerom om-ringht-ze d' hoovaerdije,Ga naar margenoot+
Ghelijck een keten: het gheweldt
Bedeckt-ze ghelijck een ghewaedt:
Haer' ooghen puylen uyt van vet;
(Haers) herts inbeeldinghen gaen voort:Ga naar margenoot+
| |
§3Zy doen versmelten, end' spreken
Boozelick van verdruckinghe.
Zy spreken (ghelijck) uyt der hooghte;
Zetten haer mondt teghen den Hemel;Ga naar margenoot+
| |
[fol K3v, p. 150]
| |
End' haer tongh' wandelt op der aerd'.
Daerom keert zich zijn volck hier toe;
Als hen, ghelijck eens vollen (kelcks)
Wateren worden uyt-ghedruckt;
| |
§4En zegghen, hoe zoud 't Godt weten,Ga naar margenoot+
End' kennis by den hooghsten zijn?
Ziet dees' zijn god'loos; nochtans zijn zy
De vrede-hebbende der weereldt:
Zy vermeeren het vermoghen.
Immers hebb' ick vergeefs mijn hert
Ghezuyvert, ende in onschult,Ga naar margenoot+
Mijne handen af-ghewasschen.
| |
§5Dewijl' ick daegh'licks ben gheplaeght,
Ende alle morgens isser
Mijne straffe. Indien ick zeyde,Ga naar margenoot+
Ick zal oock op die wijse spreken;
Ziet, zoo zoude ick trouw'loos zijn,
Aen het gheslacht' uwer kinders.
Doch ick dacht om dit te verstaen,
Maer 't was moeyte in mijn' ooghen.
| |
§6Tot dat ick in Godts heylighdomGa naar margenoot+
Ingingh, (end') merckte op haer eynd'.
Immers zet ghy-z' op gladde plaetsen;
Ghy doet-z' als in een ooghen-blick,
Gheworden tot verwoestinghe!Ga naar margenoot+
Nemen een eynde, worden (zoo)Ga naar margenoot+
Te niete van verschrickinghe!Ga naar margenoot+
| |
§7Als een droom, naer het ontwaken:
Wanneer ghy opwaeckt, o Heere,
Zult ghy haer-lieder beelt verachten.
| |
[fol K4r, p. 151]
| |
Als mijn herte was op-ghezwollen,
Ende ick in mijne nierenGa naar margenoot+
Gheprickelt wierde; doe was ick
Onvernuftigh, end' en wist niets:
Ick was een groote beest by u.
| |
§8Zoo zal ick dan gheduyrighlick,
By u wezen: ghy hebt mijneGa naar margenoot+
Rechter-handt ghevadt: door uwen raedt,
Zult ghy my leyden: ende daer naer
Zoo zult ghy my in Heerlickheydt
Op-nemen. Wien hebbe ick doch,Ga naar margenoot+
(Benevens u) in den hemel:
End' met u lust my niets op aerd.
| |
§9Indien mijn vleesch, ende mijn hert
Bezwijcken mochte, Godt die is
De vaste rots-steen mijnes herten,
Ende mijn erf-deel in eeuwigheydt.
Want ziet, die verre van u zijn,Ga naar margenoot+
Zullen vergaen. Ghe roeyet uyt
Elck een die van u af-hoereert.
Maer (doch) zoo veele my aengaet;
| |
§10'T is my goedt, nae by Godt te zijn.
Ick zette (all') mijn betrouwen,
Op den Heere, (jae) op den Heere,
Om all' uw wercken te vertellen.
|
|