De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
Auteursrechtvrij
[fol G1v, p. 98]
| |
Een Psalm, voor den Opper-zangh-meester, onder de kinderen van Korah. | |
§1HOort dit, all' ghy volcken, neemt ter ooren,
Alle ghy in-woonderen der wereldt,
Zoo wel slechte, als aensienelijcke,
Beyde te zamen rijck ende arme:
Mijnen mondt zal enckel wijsheydt spreken,
End' mijns hert gepeyns zal vol verstants zijn.
Ick zal mijn' ooren neyghen tot een spreucke,
Mijn verborghen re'en op de Harp openen.
| |
§2Waerom zoud' ick ten daegh' des quaets vreezen.Ga naar margenoot+
Als 't onrecht my op d'hielen, my om-ringht.
Aengaende de ghene, die op haer goedt
Vertrouwen, ende die zich beroemen
Op de menighte van haren rijckdom,
Niemandt van hen zal oyt (zijnen) broeder
Konnen verlossen; ende hy en zal niet
| |
[fol G2r, p. 99]
| |
Aen Gode zijn rantsoeningh konnen gheven:
| |
§3Want de verlossinghe harer zieleGa naar margenoot+
Te swaer is, end' zal eeuw'lijck op-houden,
Dat hij oock voortaen altoos zou leven,
End' de verdervinghe niet zoude zien.
Want hy ziet, dat (oock) de wijze sterven,
Dat t'zamen een onghestadighen-dwaes,
Ende de onvernuftighe om-komen,
End' dat zij anderen haer goedt naer-laten.
| |
§4Haer binnenst' ghedacht is, dat haer' huyzenGa naar margenoot+
Eeuwelijck zullen zijn, haer' wooninghen
Zullen zijn van gheslacht' tot geslachte:
Zy noemen de landen nae haer namen.
Nochtans de mensch in weerde, en blijft niet:
Hy wort ghelijck de beesten die vergaen.Ga naar margenoot+
Dees' hare wegh is eene dwaesheydt van hen:Ga naar margenoot+
End' haer naer-komers hebben lust in haer tael. Sela!
| |
§5Men set-ze ghelijck schapen in het graf:
De doodt die zal-ze af-weyden; ende
De oprechtighe (van herten) zullen
In den morghen-stondt, over hen heerschen,
Ende het graf zal hare ghedaenteGa naar margenoot+
Verslijten, (elck) uyt zijne wooninghe.
Maer Godt, die zal mijne ziele verlossen,
Vyt 's grafs geweldt: Want hij zal my op-nemen. Sela!
| |
§6En vreest niet, wanneer een man rijcke wort,
Wanneer de eere van zijn huys groot wort.
Want in zijn sterven neemt hy gantsch niet met;
Zijn eere en sal hem niet na dalen.
Hoe wel hy zijn ziele, in zijn leven,
Wel-zeghent, ende dat zy u loven,Ga naar margenoot+
| |
[fol G2v, p. 100]
| |
Om dat ghy u zelf goedt doet; zoo zal hy (doch)
Tot het gheslachte van haer' vaders komen;
| |
§7Zy zullen 't licht niet zien, in eeuwigheydt.
De mensche die in groote-weerde is,
Ende dewelcke gheen verstandt en heeft,
Wordt ghelijck als de beesten (die) vergaen.
|