De CL. Davids psalmen
(1644)–Johan de Brune (de Oude)–
Auteursrechtvrij
[fol B6v, p. 28]
| |
Voor den Opper-zangh-meester: (een Psalm) Da-vids, des knechts des Heeren, die de woorden dezes liets, tot den Heere, ghesproken heeft, ten daghe, als hem de Heere gheredt hadde, uyt de handt aller zijner Vyanden, en uyt de handt Sauls. Hy seyde dan: | |
§1ICk sal u hertelijck lief hebben Heere,
Mijne sterckte; de Heere is mijn rotse,
Ende myn borght, ende mijn uyt-helper,
Myn Godt, myner rots-steen, op den welcken
Ick betrouwe: mijn schild, ende den horen
Mijns heyls, mijn hoog Vertrec. Ic aenriep den Heer,
De welcke te prijsen is: ende ick
Wierde van mijne vyanden verlost.
| |
§2Doods banden om-vinghen my: end' Belials
Beken verschrickten my: helle-banden my
Om-ringhden: doods-stricken quamen voor my.
Als my bangh' was, aenriep ick den Heere,
| |
[fol B7r, p. 29]
| |
End' riep tot mijn Godt: hy hoord uyt zijn paleys
Mijn stem': end' mijn geroep voor hem, quam in zijn
Ooren: toen daverd' end' beefde d' aerde,
End' de gronden der berghen roerden zich.
| |
§3End' daverden, om dat hy was ontsteken;
Een roock damp gingher op van zijnen neuze,Ga naar margenoot+
En een vier uyt zynen mondt verteerde,
Kolen werden daer van aen-ghesteken:
End' hy boogh den Hemel, en daelde neder,
En donckerheydt was onder zyne voeten.Ga naar margenoot+
End' hy voer op een Cherub, ende vloogh,Ga naar margenoot+
Iae vloogh snellijck, op de vleugels des wints:
| |
§4Hy stelde duysternis tot zijn' verbergingh,
Zijne tente was rondom hem (ghesleghen)
Swartheydt des waters, wolcken des Hemels:
Zijne wolcken (die) dreven daer henen,
Haghel ende vierighe kolen, van 't licht
Dat voor hem was: end' de Heer in den Hemel
Donderde, ende de Alderhooghste
Gaf zyn stemm', haghel, ende kolen viers.
| |
§5Hy zond zijn pijlen uyt, end' verstroyde-ze,Ga naar margenoot+
End' vermeerde blixems, end' verschrickte-ze.
Diepe water-kolcken werden ghezien,
Ende de gronden des wereldts ontdeckt:
Van uw schelden, o Heere, van het gheblaes
Des windts uws neus. Hy zondt van hoogh, hy nam my,
Trock my uyt groote waters; vryde my,Ga naar margenoot+
Van mijn stercken vyandt, end' mijn' haters:
| |
§6Om dat-ze machtigher waren, als ick (was)
Zy waren my voor-ghekomen, ten daghe
| |
[fol B7v, p. 30]
| |
Mijns onghevals: maer d'Heer was my een staf
End' voerde my uyt in de ruymte:
Hy ruckte my uyt, want hy had lust aen my;
De heer vergold my, nae mijn' gherechtigheydt:
Gaf my weer nae mijns handen reynigheyt
Want ick behoude des Heeren weghen;Ga naar margenoot+
| |
§7En ben mijn Godt niet godd'looslijck afgegaen,
Want alle zijne rechten waren voor my:
En zijn in-zettingh deed' ick niet van my.
Maer ick was heel oprecht by hem (mijn God)
En wachtede my voor mijn ongherechtigheydt;
Zoo gaf de heere aen my wederomme,
Nae mijn' gherechtheyd; nae de reynigheydt
Van mijne handen, voor zijne ooghen.
| |
§8By den goeden hout ghy u goedertieren;Ga naar margenoot+
By den oprechten man, houdt ghy u oprecht;Ga naar margenoot+
By den reynen zoo houdet ghy u reyn;
En by den verkeerden zijt ghy verdraeyt.
Want ghy (Heere) verlost het bedruckte volck:
Maer ghy vernedert de verheven' oogen.
Want ghy doet mijn lampe lichten. De Heer
Myn Godt doet mijn' duysternis op-klaren.
| |
§9Want ick loope met u, door eene bendeGa naar margenoot+
End' met myn' God springh ick over eenen muer.
Gods wegh is heel; de reden des Heeren
Is doorloutert: Hy is (ghelijck) een schild,
Aen yder een, die op hem vast betrouwen.
Want wie isser God, behalven de Heere?
En wie een rots, dan alleen onze God?
Het is God, die my met kracht om-gordet.Ga naar margenoot+
| |
§10En hy heeft mynen wegh volkomen ghemaeckt:
| |
[fol B8r, p. 31]
| |
Hy maeckt myne voeten, ghelijck der hinden;
Ende hy stelt my, op myne hooghten:
Hy onderwijst myn handen ten strijde:
Soo dat een stalen boghe, met mijn armen
Is verbroken: oock hebt ghy my ghegeven
Den schildt uws heyls; uw rechter-hant my stut,
End' uwe zachtmoedigheydt maeckt my groot.Ga naar margenoot+
| |
§11Ghy hebt myn voet-stap onder my ruym gemaect,
En myn' enckels en hebben niet ghewanckelt:
Ick vervolghede myne vyanden,
En trof-ze aen, en ick keerde niet weer,
Tot datz' ick hadd' verdaen; en ick door-stack-ze,
Dat-ze niet konden wederom op-rijzen,
(Dus) vielen zy onder myne voeten.
Want ghy om-gort my met kracht ten stryde:
| |
§12Ghy deed' myn weer-stander, onder my bucken,Ga naar margenoot+
En ghy gaeft my den neck myner vyanden,Ga naar margenoot+
Ende ick vernielde myne haters;
Zy riepen, maer daer was gheen verlosser:
Tot den Heere, maer hy antwoorde-ze niet.
Doe vergruysde ick-ze, als stof voor den wint.
Ick ruymde-ze wegh als 't slijck der straten.
Ghy helpt my uyt van de twisten des volcks.
| |
§13Ghy hebt my gestelt tot een hooft der Heyd'nen:Ga naar margenoot+
'Tvolck dat ick niet en kende, heeft my ghedient:
Heeft my ghehoorzaemt op 't ghehoor van d'oor.
Vremd' hebben zich my valsch onderworpen.
Vremde zyn vervallen, en hebben ghebeeft
Vyt haer' sloten. De Heer leeft, en ghelooft zyGa naar margenoot+
Myn rots, end' de God myns heyls zy verhoogt;
De God, die my volkomen wraecke gheeft;
| |
[fol B8v, p. 32]
| |
§14End' die volcken onder my brenght: my uyt-helpt
Van myne vyanden: jae ghy verhooght my,
Boven die teghen my staen. Ghy redt my,
Van den man des ghewelds. Dus zal ick uGa naar margenoot+
Heer, loven onder de Heydenen: ick zal
Vw' naem Psalm-zinghen: die de verlossinghen
Zyns konincks groot maeckt: end' eeuw'lyck gunst doet,
Aen zyn ghezalfden, David, end' zyn zaedt.
|
|