Mosalect. Bloemlezing uit de Limburgse dialectliteratuur



[pagina 219]
Lang verwach... Maastrichts dao steit e weegske in mestreech en wie 'n hiemelke vaan leech dreug 't 'n witte, tuule kroen: zjus wie 't veurjaorsbrûûtsje... toen! dat weegske steit in eus gedachte wie gaodsgesjink vaan stèl verwachte sinds toen âl klaor, en noets ging oonder de zon vaan hoopen op 't woonder... nôe in dat weegske iel en leef 't pas-geboore leeve beef, nôe zink in us de blijen daank wie klaore, gouwe klokkeklaank. god: vaajer, zoon en geis almachteg zeet ezzebleef eur woord indachteg: marcel zal in eur hând gesjreeve 'n teike zien vaan ieweg leeve. Bèr Essers