De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
Auteursrechtvrij
[pagina 70]
| |
Voys: Van de Blaauwe Vlag.De Liefde met een zoet genugt,
Baert soo meenig droevig zugt!
Gelijk ik u sal verhalen,
Van een Koopmans Zoon verstaet,
In de Rotterdamse palen,
Die een Dogter minne gaet.
Dese Dogter met ‘er spoed,
Was een Linne-naeyster goed!
In zijn Vaders huys wilt letten,
Dienden z’y voor kost en loon:
Waer op hy zijn zinnen setten,
Op dees eerbaer Maget schoon.
Hy sprak tot haer soo meenigmael,
Met een minnelijke tael:
Schoonste die der leeft op Aerde,
‘k Kom u bieden aen mijn Trouw,
Mogt ik, o! schoone blom vol waerde!
U genieten tot mijn Vrouw.
Zy als een eerbaere Maegd,
Sprak tot mijn geen liefde draegt,
Steld op mijn dog niet u zinnen,
Ik en heb niet als mijn Eer:
Gaet een Edel Dame minnen,
Want gy zijt een magtig Heer.
| |
[pagina 71]
| |
Dese Ionker reyn van min,
Sprak mijn overschoon Godin,
Laaten wy zamen vereenen,
Tot de dood ons leven scheyd,
daer ‘s een Ring met zeven steenen,
Tot een blijk van Trouwigheyd,
Dese Maegd door min bevaen,
Heeft zijn Trouw genomen aen,
Zy omhelsden met haer beyden:
Toen malkander met genugt,
En zy zwoeren nooyt te scheyden,
Waer op dat zy raekt bevrugt.
Hy heeft zijn Vader gevraegt?
Om te Trouwen met dees maegd,
Vader wilt u niet verstooren,
Laet het wesen dog u zin:
Want ik heb haer Trouw gezwooren,
En gekregen tot mijn min.
De Vader sprak seer obstinaet!
Neen ik dat niet toe en laet,
‘k Sag u liever voor mijn oogen,
Met een strop om uwen keel,
Eer dat ik dit ooyt zal gedoogen:
Kiest een rijke tot u deel.
Vader als het wesen kan!
Laet het dog geschieden dan!
Laet ons trouwen t’onser baten,
En ons schanden dog behoed!
Want ik sal haer noyt verlaten,
Zy draegt van mijn vlees en bloed.
De Vader met een loose grond,
Sprak gy moet van hier terstond,
Na Moscovien gaen varen,
Neemen u Negotie waer:
Als gy thuys komt van de baren,
Zult gy trouwen met malkaer.
| |
[pagina 72]
| |
Deze Ionker met bescheyd,
Heeft dit aen zijn Lief gezeyd:
die daerom droefheyd ging toonen;
dog hy sprak hebt goede moet,
daer zijn duyzend Goude Kroonen,
En een brief al met mijn bloed.
Zy was daer mee niet te vree:
Sprak Lief laet ik varen mee,
En zy gingen ‘t overleggen!
Haer in ‘t Schip te bergen dree,
Zonder iemand yet te seggen,
Tot zy diep waren in Zee.
‘t Schip voer uyt de Maes soo voort,
Na Moscovien dit aenhoord:
dog de Zee met storm en winden,
Bragt haer op een klip aldaer,
dat het Schip in ‘t kort verslinden
En zy al in doods gevaer.
‘t Volk quam te nauwer nood,
Nog te Land met Sloep en Boot,
dog de Koopmans Zoon verheven,
Is op Gods genaden heen,
Op een plank in Zee gedreven,
Met dees maget vol geween
Na twee dagen tijd seer klaer,
Wierden zy het land gewaer:
In Moscivien wilt weten,
Quamen in een Bosch te land:
daer zy sogten na wat eeten
‘t Geen haer diend tot onderstand.
Als zy zijn in ‘t Bosch gegaen,
Quamen daer twee Beeren aen,
Droefheyd zag men hier gebeuren,
Want dees Beeren als verwoed,
Gingen dese maegd verscheuren,
Dat dees Ionker treuren doet.
| |
[pagina 73]
| |
Hy schrijft daer op staende voet,
Eenen brief al met zijn bloed,
met het opschrift daer beneven:
Waer in dat hy schult en al,
Aen zijn Vader klaer gaet geven,
van dit droevig ongeval.
Hy neemt daer een kort besluyt,
Ook te sterven om zijn Bruyd;
Trekt de Deegen van zijn zijden,
Stakse in zijn Ionger hert,
Waer door hy in korte tijden,
van de dood verslonden wert.
Een Pelgrim quam daer voorby,
vond dees Brief nog aen zijn zy,
Gingse tot Moscou bestellen,
En van daer op Rotterdam,
Aen de Vader die met quellen,
Al dees droeve Tijng vernam.
Dese Koopman dit gelooft,
Wierd van zinnen heel berooft,
dat hy wijgerde de gratie,
Aen zijn Zoon tot d’egte Trouw:
Hy heeft hem uyt disperatie,
Gaen verhangen aen een touw.
Hier kan yder geven agt,
Wat de Liefde heeft voor kragt,
Als twee herten zaem vergaren,
Door de Liefde reyn van aerd:
Ouders wilt haer laten paren,
Eer ‘t weerhouden droefheyd baert.
|
|