De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
AuteursrechtvrijStem: Wie ontwaakt den Adelaar.Hoord hoe aerdig dat ik voer,
Als ik ging uyt Vogel schieten,
Met mijn Bandelier en Roer;
En laet het u niet verdrieten,
Kruyt en Kogels in mijn Tas,
Vuur of ik een Wildschut was.
| |
[pagina 32]
| |
Als ik kwam buyten de Stad,
Langs het Riedtje dat zoo ruysden,
Als het windtje daer om vat,
En de Watergolven bruysden:
Zag ik ginder komen veer,
‘t Was een Maget Iong en teer.
Deze Maget sprak my aen:
En gaet hy uyt Vogel vangen?
Komt wilt dan met my gaen,
En daer na is mijn verlangen,
In het Bosje aan de sloot:
Daer nooyt Vogelaer in schoot.
Ik ging met dees Maget fier,
Door het Bosje en Waranden,
En tot aen een klaer Rivier:
Daer ik zag langes de stranden,
Sat een vinkje op die streek,
Om te drinken uyt die Beek.
Ik haelden mijn Loodstok uyt,
Maekten mijn Geweer straks vaerdig,
Wel verzien van Lood en Kruyd;
Het was om te schieten aerdig:
Ik deed wat sijn kruyt op de Pan,
En ley op het vinkje an.
Ik gaf vuur met mijn Snaphaen,
En ik schoot het in zijn veeren,
Dat het vliegen was gedaen:
Maer het hippeld op en neere;
En het had nog geen verdriet,
Maer het kroop digt in het Riet.
Deze Maget is gezwind,
Naer het vinkje toe gelopen:
En zy was de Hazewind,
Ia schier nat van zweet bedropen:
Sprak hy is nog onverzaegd,
Daer diend nog een schoot gewaagd.
| |
[pagina 33]
| |
Terstond gaf ik nog eens vier,
Dat kosten de Vink zijn leven;
‘t Was voor dese Maegd pleyzier,
Zy ging soeken daer beneven,
En zy kreeg hem alzoo ras:
Tussen ‘t Riet al in een plas.
En zy zey wel Vogelaer,
En nu heb ik mijn verlangen,
En ik ben verheugd voorwaer,
Nu het Vinkje is gevangen,
Ik seg adieu daer is tot loon,
Ses Gouwe Ducaten schoon.
Oorlof Vogelaertjes ziet,
Die somtijds eens gaen uyt vinken,
Houd u by het lange Riet;
Op dat ook u Beurs mag klinken,
En dat gy meugt krijgen roem,
Van een fiere Maegde-bloem.
|
|