De Lammerenvreugd of de herders bruyloft
(1732)–Jacob Brouwer–
Auteursrechtvrij
[pagina 29]
| |
Voys: Hoord hoe aardig dat ik voer.Toont u wel gemoed en bly,
En wilt nu niet langer treuren,
Set de droefheyd aen een zy,
Wilt het rouw gewaed verscheuren,
Weest nu vrolijk allezins,
Om dees Iong gebooren Prins.
Speeld nu op Schalmey en Bas,
En laet nu de moed niet zinken:
Maer wilt uyt een helder glas,
Eens op de gezondheyd drinken,
Van den Iongen Prins faljant,
En Stadhouder van Vriesland.
Zo blaest nu de vreugde uyt,
En zingt nu met schelle keelen,
En Bazuynen zoet geluyt,
Laet Muzijk u ooren streelen:
Nu het edel huys Nassou
Is gered uyt druk en rou.
De Princes al van Vriesland,
Is nu in de kraem bevallen,
Van een Ionge Prins faljant,
Laet Musquet en Canon brallen,
Schiet vuurpijlen na de Lugt,
En staek al u droef gezugt.
Want den Opperheer van Al,
Komt ons droefheyd weer versagten,
Daer wy in ons Neerlands dal,
Scheen byna in te versmagten,
‘t Is den Heer die alles geeft,
Dat Oranje weer herleeft.
Neerland was geheel bedrukt,
Toen dees Ionge Prins zijn Vader,
Uyt het leven wierd gerukt,
Op het best zijns levens ader,
In het eelste van zijn tijd,
Raekten hy zijn leven quijt.
Seventien honderd elf Iaer,
‘t Was in Iuly dertien dagen,
Toen de Prins quam in gevaer,
Met zijn Koets is omgeslagen;
Daer hy viel in ‘t Streynze Zas,
En verdronk zoo in die plas.
| |
[pagina 30]
| |
Maer zijn Gemalin minjoot,
Was bevrugt met groot bezwaren,
dog ses weken na de dood,
Van haer Man zoo moest zy baren,
God den Heer die gaf geduld,
En haer tijd die wierd vervuld.
Den eersten September schoon,
Verlosten zy na behooren,
Van een brave Kionge zoon,
God wil haer Gebed verhooren,
En de Ionge Prins met vreugd,
Laten groeijen op in deugd.
Op dat de Oranje Boom,
Weer op nieuw in hem mag leven,
En zijn Vaders daden vroom,
Staeg in zijn gemoed ziet zweven,
Moeders deugd en Vaders aerd,
Zaem mag zijn in hem gepaerd.
En dat hy navolgen mag,
De voetstap van zijn Voorzaten:
die haer in zoo meenig slag,
Toonden als brave Soldaten,
Dapper, moedig, onversaegt,
daer de wereld nog van waegt.
Laet ô Heer! dees Ionge Vorst,
In u vrees en woord opgroeijen:
Op dat in zijn Edel Borst,
de Oranje stam mag bloeijen,
En dat het Nassous geslagt,
door hem blijft in ons gedagt.
|
|