Zal iech uuch ins get vertèlle...

[p. 47]

Wachkamer

De maan dee in de wijdsten hook zaot leet hel en naodrökkelek 'ne boer los, dee tege de kaal mör bekans 'nen echo opreep.

De wachkamer waor entans nog haaf vol en alle lui keken häöm aon inins. 't Waor zoe stèl gewees, zoe rösteg, op 't rinkele vaan d'n tillefoon in 't kentuurke vaan de assistente nao noe en daan en 't sloon vaan 'n deur avventouw, tot 't wel heilegsjennis liekende, zoe'n hel geluid.

De mins keek rösteg roond nao al die geziechter. Heer kraog zelfs geine roeje kop.

‘Nump miech neet koelek’, zag heer. ‘Iech höb 't aon de maog’.

De andere waore mier besjeemp es heer.

‘Dat kin toch ederein gebäöre’, zag 'n mevrouw die dalek aon de bäört zouw zien vruntelek.

‘Meh jao’, veel eine häör bij. ‘En wat zouw 't ouch, zoe rupske’.

‘Nou, rupské, rupské! Miene brèl is gans beslage’, doog 'nen opgewèkden hier euverdreve. Heer pótsde kwansuis zien glazer op.

‘Geer trèk uuch zelf niks devaanaon, heh?’ vroog e joonk meideke. ‘Iech zouw m'ch kepot zjenere’.

Ze joechelde eve.

‘Menier kin toch niks traon doen!’ zag de mevrouw. ‘Es 't noe opzat waor, of gebrek aon educatie. Meh menier heet 't toch aon z'ne maog, zeet heer’.

‘Dat höb iech wel gehuurd’, zag 't keend. ‘Meh toch...’

‘Me mós dao eigelek neet zoeväöl besjaar euver make’, zag de brèllemaan. ‘Veer höbben us vaan alles aongeweend, en nog mier aofgeweend, umtot in ein of ander book steit gesjreve

[p. 48]

tot me dit en dat wél of dit en dat néét maag doen. In gezèlsjap teminste. Es me allein is... daan laot mer goon! Nou, en wee zeet dat noe? Dat mins vaan dat book! Sjus of die us allemaol kin veursjrieve wat veer mote doen en laote. Da's toch flawweköl! Bij de Chineze móóste sjus rupse nao 't ete, Dat is dao beleef. Um te laote zien tot 't diech gesmaak heet en totste genóg höbs. Of te laote hure eigelek. Meh hei... hei maag niks mie’.

‘Is dat ech woer?’ vroog eine dee nog niks gezag had. ‘Vaan die Chineze, mein iech?’

‘Iech höb 't neet mètgemaak’, zag d'n hier, ‘meh iech höb dat ins örges geleze. En 'ne gooje boer op z'nen tied, dat deit 'ne mins toch good? Of neet soms?’

‘Da's woer. Da's woer’, zag d'n andere. ‘Mehjeh...’

Heer waor neet gans zeker sjijns.

‘Iech zègk mer zoe: Al die regels en regelkes, da's allemaol mer betrèkkelek. Veer móste trök nao de netuur. Die negers in Afrika, die trèkke ziech vaan al deen oonzin niks aon. Die rupse rösteg trop los es ze dao behoefte aon höbbe. En geme dee ziech dao get vaan aontrèk’.

De mevrouw die noe ech aon de bäört waor woord door de assistente gehaold en dao veel weer effe 'n stèlte.

‘Meh noe... get anders...’, zag toen d'n twiefeleer. ‘Geer zègk dat noe zoe vaan dat rupse... Es me dao zin in heet moot me dat doen, verkondeg geer. Akkoord. Iech kin dao einegszins in mèt uuch mèt goon. Meh dao zien toch ander dinger... wie zal iech zègke...’

‘Geer meint e puupke?’ vroog de brèl moonter. ‘Nou jeh, iech zal neet zègke tot iech 't leuk zouw vinde es eine neve miech continu zaot te stinke, dat neet. Meh eigelek...’

‘Iech vin mer’, veel 't meideke hun in de

[p. 49]

reie, ‘tot geer raar präötsjes verkop in 'n wachkamer’.

‘Kiek, dao höbste 't noe!’ reep de verdeideger vaan de netuur blij. ‘Dat is noe wat iech mein! Zoe wied zien veer al gekoume: Veer mage zelfs neet mie treuver praote! Deh daan, En boeveur neet? De juffrouw zal toch ouch wel ins rupse, of e puupke laote? Meh get treuver zègke in alle oonsjöld, dat maag neet!’

't Keend had 'n hoegroej kleur gekrege oonder zien verhandeling.

‘Geer zouwt miech vaan alles in mien sjeun wèlle sjuive!’ snawde ze. ‘Euver zoe get sprik me neet’.

Ze pakden 'n tiedsjrif vaan de taofel aof en begós gifteg de blaajer um te drejje.

‘Zeet g'r 't noe?’ vroog d'n hier. Heer maakde 'n geste wie 'ne pestoer dee ‘Dominus vobis cum’ zag. ‘Noe is de juffrouw koed umtot iech zègk tot zij ouch wel ins 'ne rups of 'ne poep zal laote. Meh es hei eine bij is - heer keek 't kemerke roond - dee noets ins rups of 'ne flinken aoftrèk, dee beklaog iech. Dee zal daan de gansen daag mèt maogpijn en boekpijn roond mote loupe. Erme mins. Zoe is 't toch?’

D'n twiefeleer knikde.

‘Meh noe... nump ins aon...’ zag heer nao 'n korte poos, ‘tot ederein mer ziene gaank góng. Tot hei ederein mer zaot te rupse en te... eh, dingese. Dat zouw toch ouch neet zoe leuk zien?’

‘En boeveur neet?’ De brèl bleef zie standpunt trouw. ‘Umtot veer us höbbe laoten aonpreke tot 't neet huurt. Laoten aonpreke, huurt g'r? Want in feite is 't get gans netuurleks. In Afrika...’

‘Jaojao, meh die leven in de ope loch!’ zag d'n andere. ‘Dat sjeelt wel nogal. In zoe klein

[p. 50]

kemerke wie hei zouw 't toch gaw benajd weurde, vreis iech’.

‘Dao moot iech uuch noe weer geliek in geve’, zag d'n opgewèkden hier...Teminste wat dat puupke betröf. Meh 'ne boer... Komkom. Dao is geine douf vaan gewoorde en niemand heet get traon euver gehawwe, neet? Meh ‘me’ vint tot 't neet huurt. Wat zeet menier-dao es heer 'ne boer heet gelaote? Nump miech neet koelek zeet heer. Es of eine häöm get koelek zouw kinne numme. De mins heet 'ne kier gerups. Gewoen. Meh heer dink zelf tot dat neet máág! Heer vertèlt debij tot heer 't aon ziene maog heet. Dao heet geine get mèt te make, meh heer zeet 't debij um mer good te laoten oetkoume tot heer niks traon kin doen. Tot 't 'n oongelökske waor. Zoe is 't toch, menier, heh?’

Op dat ougenblik kaom de assistente binne en loos hel-op vaan häör kaart: ‘Menier Neve?’

De rupser stoond op.

Mèt ein hand in de tes vaan ziene regejas leep heer nao de deur.

In 't gespaan drejde heer ziech nog ins um.

‘Eigelek höb iech niks aon miene maog’, zag heer. ‘Iech höb miene pols verstoek. Meh iech voond 't zoe stèl hei. Morge same’.

De deur veel in 't sloot mèt 'nen helle slaag.

Veur zoe'n stèl wachkamer teminste.