Hojheh!

[p. 49]

Tied

Dao moot ins 'nen tied gewees zien wie d'n tied nog neet bestoont. Of eigelek bestoont 'r wel, meh de lui wisten 't neet en hadde dus ouch gei leid devaan.

Iech höb 't zelf neet mètgemaak, meh 't moot indertied gewees zien wie klokke en horloges nog neet bestoonte en dus hadde de lui geinen tied.

Of eigelek hadde ze allen tied vaan de wereld, zjus umtot ze geinen tied hádde. Ze gónge nao bèd es 't duuster woort, of ieder es ze dao zin in hadde, en ze stoonte op es 't leech woort, of ieder es ze dao ein of aander reie veur hadde. Meh niks vaan: ‘Kom, 't is tied veur te goon slaope.’

Of: ‘Liza, staank op. 't Is tied veur de koffie te make.’

Nein, nein.

Zoe'ne maan stoont op en zag: ‘Höbbe v'r get te ete?’

Zag zij: ‘Nein. De höbs gistere niks mètgebrach.’

Kós 'r zègke vaan: ‘Iech höb m'ch m'n pu kepot geloupe, meh die kring leep tot ze verrèkde’ of zoe get.

Jeh, geer moot neet op de woordkäös lètte, heh. Die lui waore pas begonne en g'r wèt wel tot de smeregste wäörd 't ierste blieve haange.

Meh dee mins kós in eder geval neet zègke: ‘Iech höb geinen tied gehad!’

En dink mer neet tot eine vaan die twie zouw zègke: ‘'t Weurt tied tot veer get te ete kriege’ of zoe get.

Ze hádde geinen tied. Wel hoonger.

Ze hadde dus ouch noets te wieneg tied. Of teväöl.

Iech kin miech dat neet veurstèlle, meh dat moot toch e leeg bestoon zien gewees.

Noets te laat en noets te vreug, altied op tied umtot geine mins wis wie laat tot 't waor.

En es zoe'n vrouw hej gezag aon taofel of wat daoveur mós doorgoon: ‘Iech bin euvertied’ zouw häöre vent raar gekeke höbbe.

Die waore noets euvertied! Kós neet! Vermoedelek haolde die de kinderkes nog oet de kuul. Es 't teminste kuultied waor!

Die lui mote toch e beroerd leve gehad höbbe. Ze wiste vaan daag noch oor. Wie in de biebel steit: Gij weet dag noch uur. Hij komt als een dief in de nacht.

Nou, zoe'nen deef zouw ziech nog gein hema-horleugeke höbbe kinne mètnumme, want de hema bestoont toen nog neet ins.

Good dus. Dat waor allemaol in d'n tied tot d'n tied nog neet bestoont.

Es iech toch draon dink wie dèks tot bij miech vreuger de wèkker is aofgeloupe! D'n eine mós um zoe laat op, d'n andere um zoe laat en iech um zoe laat.

[p. 50]

Die lui indertied hádde geine wèkker!

Ze woorte wakker es ze geine slaop mie hadde of es ze get beters te doen hadde es slaope. Gans netuurlek.

Dat moot m'ch 'nen tied gewees zien toen.

Boe mooste noe nao kieke este gein horloge höbs?

Allewijl leve de lui mèt einen erm op oughuugde veur op hun horloge te kinne kieke.

Die lui vreuger leefde toch mer drop los eigelek.

Ete, slaope, jaoge, wèrke, en nog zoe ein en aander dat góng mer oonderein door zoonder einege regelmaot of oor.

'ne Rotzooi!

Aofspreke doge ze niks.

Zoe'n vrouw zouw neet vraoge vaan: ‘Biste laat venaovend?’ of zoe get.

Netuurlek kaom heer laat venaovend, meh dat wis zij tóch neet.

En heerzelf ouch neet trouwens

Neet tot die lui niks wiste. Hou!

Es ze hoonger hadde voolte ze dat aon hunne maog.

Es ze slaop kraoge voolte ze dat aon hun ouge.

Es 't tied waor veur get anders voolte ze dat vermoedelek aon hun water.

Ze zalle dus wel hiel geveuleg water gehad höbbe.

Iech rappeleer miech nog e verhaol vaan 'ne Russische soldaot dee in Duitsland kaom in d'n oorlog. Dee vroog aon ederein dee 'r zaog wie laat tot 't waor en es dee mins daan 'n horloge oethaolde of op z'ne pols keek, waor 'r zie klökske kwiet. Op 't lèste had dee piot zien twie erm vol polshorloges en z'n tesse vol gewoene mèt kèttele draon.

Zuut 'r op 'ne veize kier 'ne boer op 't land. Heer stop, geit nao de mins touw en vraog: Wie laat is 't?

Stik dee boer zien reek in de groond, kiek nao de sjaduw en zeet: Twelf oor oongeveer.

Weg reek.

Zoe höbbe ze de zonnewijzer oetgevoonde.

Jeh, niks veur hei eigelek, want de zon sjijnt hei zoe dèks neet.

Moot d'r uuch indinke totste 'n febrik hads. Noe regent 't. Kump geine wèrke, want de zonnewijzer wèrk ouch neet. Ligke ze in hun bèd te loere en te loere of 't neet tied weurt, meh niks hoor. Geinen tied! Is dat effe bóffe.

Dus gein zon geinen tied. e Sjtom dink.

't Is nog e gelök tot ze later 'ne zandluiper oetgevoonde höbbe.

[p. 51]

Da's neet zoe get wie 'ne straotluiper, huur.

'ne Zandluiper löp gaaroet neet.

Nein, dee steit stèllekes örgens te stoon en liet mer alles loupe.

Kinste neet mètnumme, zoe'n dink. Moot blieve stoon. Dat waor wel lesteg huur. Kiek, de góngs beveurbeeld op bezeuk. Kiekste op d'ne zandluiper wie laat tot 't is. Jeh, wach effe! De mós dee klomel edere kier es 'r leeg waor, miestal aon de bovekant, gaw umdrejje. Waor 'r oonder leeg. Dat waor iers bove, heh. En bove waor 'r vol. Dat waor iers oonder.

En daan leet 'r mer weer alles loupe. Nao oondere. Umtot 'r bove nog vol waor. Noe good, de geis dus op bezeuk. Laote v'r zègke haaf tien.

Edere kier este dee luiper umdrejs mooste get, 'ne kiezelstein beveurbeeld, of 'ne brik of get anders, deneve lègke veur te kinne oonthawwe wie dèks totste 'm höbs umgehad. Anders wiste jummers nog niks.

Dus, diech zuus dao nege stein ligke. Beveurbeeld.

Dinkste: ‘Aha! Negen oor!’

De geis dus nao dee mins boeste op bezeuk zouws goon um haaf tien. Haaf eurke loupe.

De klops, kump dee opedoen.

Zègks diech: ‘Dag Zjang. Iech moot derek trök veur miene zandluiper um te drejje!’ en weg biste.

Veult g'r?

Lesteg. Sjut neet op zoe.

Dao is nog ins 'nen tied gewees tot de dames zoe medel hadde. Meh die lete gelökkeg neet mer alles loupe.

Nog e gelök tot eine de slinger heet oetgevoonde.

Kiek, ze hadde al langer de slinger noe en daan en ze hadde ouch al hunne slinger draon, meh noets had eine draon gedach tot 'ne slinger zoe raar slingert. Vaan links nao rechs, of vaan rechs nao links, dat ligk draon aon wat veur 'ne kant totste steis.

Dat waor noets opgevalle.

Meh inins dink eine, en dat kaom nog neet zoe dèks veur in deen tied, meh dee dink: Iech zal ins veur de kinder 'n sjogkel make.

Deit 'r.

De kinder blij en die zitte de godganseleken daag te sjogkele.

Nog nörges erg in, dee mins.

Meh op 'ne veize kier dink 'r: Goh, da's zjus 'ne slinger.

En daomèt waor de slinger dus oetgevoonde.

[p. 52]

Móste ze nog oontdèkke tot dee slinger altied eve hel slingerde es ze mer zörgde tot heer z'ne slinger had en tot me op die meneer 'n klok kós make. Meh dat waor kinderwerk tegeneuver die oetvinding vaan de slinger.

En nog later voonte ze vaan alles oet. Klokke mèt meziek en zoe.

En ellentrikke. Mèt zoe 'ne piep-piep.

Steiste mèt eine te praote, inins... piep-piep.

Dinkste: Nou nou, dee begint hendeg nao te laote.

Is heer 't neet, meh zien horloge!

't Sjtomste vin iech die koekoeksklokke.

Is 't 1 oor: koekoek.

Moot kinne.

Twie oor: koekoekoekoek.

Alloh, moot kinne.

Meh tien oor. Tien kier koekoek!

En daan moot èlf oor en twelf oor nog koume!

Is toch get veur gek te weurde.

Kump ouch nog edere kier e veugelke oet zoe'n deurke veur koekoek te rope. 'r Liekent gaar neet op 'ne koekoek!

Mie op e roedbeurske.

Meh wat höbste noe aon éi roed beurske?

Pareert toch neet!

En toch mer koekoekkoekoek.

Verneukerij.

Meh es 't roedbeurske ‘Roedbeurske!’ reep zouw geinen 't wèlle geluive!

In Drente is d'n tied väöl korter es hei.

Dao zègke ze tied. Mer effe dus.

De höbs ouch nog alle soorte tied. Wis geer dat?

Gooj tije en slechte tije beveurbeeld.

En d'n eine kump tied tekort en 'nen andere hèlt tied euver.

Meh es me eine vraog: ‘Höbste get tied veur m'ch?’ geit 'r neet in zien tesse zeuke, meh kiek 'r op z'n horloge. Raar heh.

Wat miech betröf: 't zal mienen tied wel dore.