Hojheh!
‘Hoj!’ kaom 't mins de bös in.
‘Hooooj???’ zag de vrouw die allang drin zaot, véúr miech op 't heukske vaan de baank.
Ze sjuifde noe nao d'n andere kant veur plaots te make en ranzjeerde häör plestikke tute roontelum häör bein.
‘Wie kums díech hei?’
‘Begraffenis,’ zag de ander.
‘Aoch jao. D'n awwe Lerang, heh? Kins diech dee?’
‘Noe neet mie! Meh iech höb 'm gekind.’
‘Good?’ vroog de ierste weer, nuisjiereg.
‘Aoch... Jao. Iech kós’, ze duide effe op dat kós, ‘iech kós 'm redelek good’.
‘Iech voont 't 'ne rare vent, huur. Dee had zoe get... wie zal iech zègke... zoe get heimeleks euver z'ch. Heer woende nog neet zoe lang hei. Meh, nein, iech mós 'm neet. Boevaan kóste dee?’
‘Jeh boevaan... De zags tot heer get heimeleks had. Wat meindeste daomèt? Had 'r get veil, dinkste?’
‘Jeh, iech weet 't eigelek neet. Bij míech heet heer in eder geval noets get geperbeerd, meh die vaan bij miech tegeneuver... Die woende meven 'm. Es iech die moot geluive heet heer die ins perbere te verkrachte! Die kaom op 'nen duusteren aovend nao hoes... waor goon kiene... en häör vrundin waor kraank dus ze waor allein... en ze geit altied achter in, door 't häöfke... en toen... De höbs dao toch dat brandgengske, heh. Hartstikke duuster 's aovends. Nou, dus zij kump aon... en die heet altied 'ne perreplu bij ziech... zoe'ne kleine, deeste gans kins opvawwe, de wèts wel... iech krijg die kringe noets mie touw. Enfin, zij kump dus door dat getske, steit inins dee kerel veur häör! Zij sjnap 're perreplu good vas en versop 'm ein op die herses... Wie ze vertèlde moot dee hendeg koppijn gehad höbbe devaan. Ze hoort 't krake, zag ze. Meh dat zal wel 're perreplu zien gewees, want dee heet ze kinne weggoeje. Kraog ze neet mie ope. Tegeliek gief ze 'ne beuk wie e mager verke. Nou...’.
Ze zweeg effe veur aosem te hole.
‘En? Waor 't 'm?’
‘Jeh dat is 't 'm zjus. Zij heet nörgens mie nao gekeke, heet 'ne sprint ingezat en is 't hoes ingevloge... deur op sloot en alle lampe aon... en ze is de ganse nach neet nao bèd gewees. Heet mer zitte bubbele vaan d'n angs. En mer nao de plee loupe...’
‘Meh waor 't 'm?’ vroog de ein weer.
‘Jeh, wie iech zègk: Dat waor 't 'm zjus. Dat wèt geine. Want d'n daag denao,
Auteursrechtelijk beschermd