Leven van Sinte Christina, de wonderbare. In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

In oud-Dietsche rijmen, naer een perkementen handschrift uit de XIVde of XVde eeuw

Hoe dat si vlau doer de doerne voer de honde.

Si stont oec sulcwille te middernacht oppe,
ende locte ute tenen cloppe
al de honden van der stat,
ende deedghe bassen en hulen, so dat
si liep vore wat si conde,
als een beeste. Daer iaeghdenghe de honde
buten weghs, al sonder sparen,
doer doerne die scaerp ende stekende waren.
Daer wart si gequetst so sunderlinghe
sere, dat sonder grote quetsinghe
engeen let aen haren lichame en bleef;
dat seid hi died wiste ende died bescreef.

[fol. xiijv]

 

Nochtan als si, de maghet goed,

 

van haer had af geveecht dat bloed,

 

soen scenen daer tekene van quetsinghen engene.

 

Dat selve deed si oec allene

485

metten doernen, de maghet vri;

 

so dat haer lichame sceen ocht hi

 

met roden bloede weer overgoten.

 

Daer omme menghen died dicke sach vloten

 

ut hare, verwonderde wanne dat quame

490

so overvluedech bloed ut enen lichame,

 

als ut haren lichame ran.

 

Sonder dat sturten van bloede nochtan,

 

soe liet si uter adren dicke

 

veel vloeds, dies ic niet sere ende micke.