Liederen

Van Gijsje en Trijn Luls

Stemme: Si c'est pour mon pucellage

1 Zo gauw as Gijsje had vernomen
dat 't kermis was in stee,
nam hij z'n tuig, z'n poppegoed mee;
om wat eerlijk uit te komen
stak hij veren op zijn hoed,
wangt de eer is 't waardste goed.

2 Gijsje is naar stee gevaren
met Trijn Luls, zijn lieve sangt,
't was de mooiste meid van 't langd,
dus most hij zijn eer bewaren
waar hij in was op'evoed,
wangt de eer is 't waardste goed.

3 Als de kramers Gijsje zagen,
riepen zij: Kom, koop wat, vaar!
Wil je niet? Ik hou me waar;
Gijsje dorst er niet naar vragen,
zo eerlijk was zijn gemoed,
wangt de eer is 't waardste goed.

4 Door 't gekwel en stadig bidden
en op Trijntje Luls verzoek
kocht hij nog ien lange koek,
die brak hij toen juist in 't midden.
Denkt! wat liefd' en eer al doet,
wangt de eer is 't waardste goed.

[p. 10]

 

5 Gijsje ging vast wringen en duwen

 

d'hiele koek in z'n holle mongd,

 

zag eruit zo kakelbongt,

 

dat er ien mens schier van zou gruwen,

 

zo eerlijk had hij gewroet,

 

wangt de eer is 't waardste goed.

 

 

 

6 Onder 't brassen en dit slempen

 

wou Gijs enkel nog te bier;

 

sus, zei Trijn, 't is geen manier,

 

steelui zouwen daarop schempen,

 

laat 't, 't is de beste voet,

 

wangt de eer is 't waardste goed.

 

 

 

7 's Nachts ging Gijsje Trijntje prijzen

 

en hij zei: Gij bint zo mooi,

 

was ik nou met jou in 't hooi,

 

daar zou ik jou iens bewijzen

 

hoe men liefde eren moet,

 

wangt de eer is 't waardste goed.

 

 

 

8 Sus, zei Trijntje, hou je hangden,

 

of ik word aars uit me kracht,

 

wil je wat doen, zo doet 't zacht,

 

heb je gien eer! Wat duizend schangden,

 

'k ra niet Gijsje, dat je 't doet,

 

wangt de eer is 't waardste goed.

 

 

 

9 Ongder dit stormen en dit woelen,

 

zeide hij: Wel Trijntje Luls,

 

maak je hierom zo veul spuls!

 

Gij meugt immers mij wel voelen

 

van m'n hoofd al tot me voet,

 

wangt mijn eer is ook mijn goed.

[p. 11]

 

10 Nou Gijs, zei zij, laat die woorden,

 

praat me niet mier van de eer,

 

maar as je wilt, zo komt vrij weer.

 

Ik miende, je zou mij vermoorden;

 

och, het eind dat was zo zoet!

 

Adieu, mijn eer, mijn waardste goed.

 

 

 

11 Vrome dochters rijk in ere,

 

zo gij vreest de schande groot,

 

geeft uzelven niet zo bloot:

 

wilt van Gijsje niets begeren,

 

wil je zijn geëerd, gegroet:

 

wangt uw eer is 't waardste goed.