Geestigh liedt-boecxken

Der Goden Waertschap.

Stem: Sal ick noch langh met heete, &c.

Laest als de Goden bancketeerden,
En lurckten vanden Nectar soet,

[p. 106]

 

So s'over disch juyst redeneerden

 

Van 's menschen alderhoochste goet,

 

D'een sprack't waer lust // d'ander 't is rust,

 

D'een sprack't waer lust // doen sey den God Iupijn,

 

Waer toe dit kibb'len? laet ons vrolijck zijn.

 

 

 

2 't Is hier een tyt van quinckeleren,

 

Het aerstsche volck woort-twist, en kijft,

 

Ick wens, en wilt ghy Hemel-heeren,

 

Dat yeder juycht, en vreucht bedrijft,

 

Viert mijn gheboon // o groote Goon,

 

Viert mijn geboon // singht, springt, hippelt en lacht

 

Dit was geseyt, gehoorsaemt, voorts volbracht.

 

 

 

3 De salen die als sonnen bloncken,

 

Waren terstondts met vreughd vervult.

[p. 107]

 

Als sy haer meugh hadden ghedroncken,

 

En haer wel sat hadden ghesmult:

 

Hier gingh den een, daer lach de geen,

 

Hier gingh den een, daer Venus met haar pol,

 

De nortsche Nydt steech uyt haer helsche hol.

 

 

 

4 Haar fel vergift heeft sy gheblasen

 

Door den vergulden Hemel wijdt:

 

De Goden buys raackten aen 't rasen,

 

Aen 't wrocken, voort aen twist, aen strijdt,

 

Want Pluto bits // Heeft met een krits,

 

Want Pluto bits // heeft Cupido verleemt,

 

Sijn Booch en Pylen hy hem al beneemt.

 

 

 

5 De Musen die met Phebo songhen

 

En Pallas, met den Bloedt-God Mars,

[p. 108]

 

Sijn al vermeestert en bespronghen,

 

Van den drie-hoofden Cerb'rus bars:

 

Men sloecht al doodt, 't was kleyn of groot,

 

Men sloecht al doodt // de Moeder vande min

 

Heeft weynich (of schier gants geen) leven in.

 

 

 

6 De Sulpher-Vorst die leert nu minnen,

 

Met woorden van silver en gout.

 

De deucht noch eer, noch ed'le sinnen

 

Sijn niet geacht van iongh noch oudt:

 

Is 't hoer, of dief // 't is even lief,

 

Ist 't hoer, of dief // sijn sy versien van gheldt,

 

Sy werden voor den vromen nu gestelt.

 

 

 

7 Daermen een Hemel plach te bouwen,

 

Daer vestmen nu een droeve hel,

[p. 109]

 

Dat doen sy die om 't ghelts wil trouwen,

 

Een lompen loer, of leelijck vel,

 

Dies maeckt de droes // de kop hun kroes,

 

Dies maeckt de droes // selden tijdt sonder strijt,

 

Daer d'ander als in't Paradijs verblijt.