Geestigh liedt-boecxken

Amsterdams Klaagh-Lied.

Stem:
Cupido gheeft my raet, &c.

Hier legg' ick af-gheslooft,
Ick Amsterdam vol treuren,
En kan mijn treurigh hooft
Door 't kermen nauw opbeuren:
Om dat my komt versteuren

[p. 73]

 

Een heymelijck verdriet,

 

Want die ick was te veuren,

 

Och die ben ick nu niet.

 

 

 

2 Mijn Susters, Delf en Dort

 

Hoe meuchdy mijn so vraghen

 

Wat dat my let of schort?

 

Of wat my dus doet klaghen?

 

Het sijn de bittre plaghen

 

Die in my sijn gheteelt,

 

Om dat ick niet kon draghen,

 

Mijn aenghebooren weeld.

 

 

 

3. Die in weeldt is ghewendt,

 

En in armoed moet keeren,

 

Die smaackt de swaarst' ellendt,

[p. 74]

 

't Versoeck met smart doet leeren:

 

Mijn kind'ren waren Heeren

 

Gheacht, en seer ghe-eert:

 

Sy volchden haer begeeren,

 

't Welck haar en my nu deert.

 

 

 

4 Hoe dick heb ick er-kauwt

 

Dees mijn bedruckte krachten:

 

Hoe dick was ick benauwt

 

In die donckere nachten,

 

Wanneer mijn kinders brachten

 

Haar ghelt onsinnich deur,

 

En ick most sitten wachten

 

Gantsch vruchteloos na heur.

 

 

 

5 Ick krijt myn ooghen uyt,

[p. 75]

 

Ick moet met wee uytroepen:

 

Hoe sy heur Sondach duyt

 

Verquanslen en versnoepen,

 

An Iotthoon, en an Poepen,

 

In kroech, in kuf, in kot,

 

Of somwijls in die stoepen,

 

Door hoere liefde sot.

 

 

 

6 Als die vermoeyde straat

 

Wat ruste waant te grasen,

 

Menich kroes onverlaat

 

Ontweckt haer, door het rasen,

 

Wanneer dees stoute dwasen

 

Stribblich bevecht de wacht,

 

Of bruyckt op broosche glasen

[p. 76]

 

Haer onbekende macht.

 

 

 

7. Doen konnen Herbergiers,

 

Glaas-makers, Medecynen,

 

Pock-meesters, en Barbiers,

 

Wel wat te winnen vynen:

 

Want als d'hetsighe wynen

 

Gheklautert sijn in 't hooft,

 

Wert de Mensch sonder pynen

 

Van sijn verstant berooft.

 

 

 

8. Die soo reuckloos versluymt

 

Mijn sorrich-rijck besparen,

 

Eng ick zijn wije ruymt,

 

En leer hem nu bewaren,

 

Ia tuchten, en bedaren

[p. 77]

 

Door een Heylighe-wech,

 

Of, siet, ick laetse varen

 

Maar eens na Indien slech.

 

 

 

9 Wel Haerlem, waerdtste Sus,

 

Wat doet u so mees-muylen,

 

Noost u mijn kommers dus?

 

Dat belch ick my met prulen:

 

Mijn roode ooghen puylen

 

Door mijn schuerend' gheween,

 

Als ick lach, sult ghy huylen,

 

Dat leyt my op mijn leen.

 

 

 

10 Medoghend' ick beklaech

 

Mijn Susterlingh verheven,

 

Siet die bedroefde Haach

[p. 78]

 

Schijnd te lillen en beven,

 

Om dat sy heeft gegeven

 

De middel tot haar smart,

 

Haar kinders wilde leven,

 

Verdruckt haar moedigh hart.

 

 

 

11 Al die gelycke leyt

 

Met my hier moet besueren,

 

Werden van my beschreyt;

 

Besonder mijn Nabueren,

 

Wild uyt mijn droefheydt pueren

 

Een voordeel en een vreughd:

 

De ionge Ieughd wild stueren

 

Met reden tot de deughd.

 

 

 

12 Om dat ick t'Amsterdam

[p. 79]

 

Haar niet en gingh bedillen,

 

Maar al myn vreughde nam

 

In haar brood-droncken grillen,

 

Tot haer dertele willen

 

Myn sotheyd geld toe-gaf;

 

Nu lyd ick na 't verspillen,

 

De recht-verdiende straf.