Gezelschapsliederen Oud en Nieuw

Tevredenheid.

Naar e.h. wolf (1779).
Arm en ne - drig is mijn hut - je,
maar de vre - de woont er in.
Groo - ter heil is niet op aar - de,
dan een ver - ge - noeg - de zin.
Laat de lief - de bij ons wo - nen,
die ons niet dan bloe - men biedt,
dan be - nij ik zelfs den vor - sten
hun - ne kroon en schatten niet.

[p. 112]

2.

Als mijn wijfje mij aan 't harte

 

Vroolijk als een engel rust,

 

En zich wiegend in mijn armen,

 

Nu eens zingt, dan schertst, dan kust,

 

Als ter zijde van mijn hutje

 

't Zilvren beekje ruischend vliedt,

 

En de maan ons slechts beluistert,

 

God hoe dankt U dan mijn lied.

 

 

3.

Met een kus doet zij m'ontwaken,

 

Reeds bij d' eersten morgenstraal

 

Juicht ze 't blijde zonlicht tegen,

 

Zit met mij aan 't uchtendmaal;

 

Spoedt zich van haar dart'le kinders,

 

Naar den arbeid blij van ziel,

 

Spint zij 't vlas, dat ik haar bouwde

 

Vaardig op haar snorrend wiel.

 

 

4.

Altijd is zij blij en lustig,

 

Als ze iets teeders mij vertelt,

 

O wat is de man gelukkig,

 

Die zich om geen rijkdom kwe't.

 

Arm en nedrig is mijn hutje

 

Maar de vrede woont er in,

 

God! geef mij altoos dien zegen:

 

Dat ik vergenoegdheid min.

Uit het tooneelspel: 'Ehrlichkeit und Liebe' van c.j. wagenseil.

De vertaling volgens mondelinge mededeeling.