Gezelschapsliederen Oud en Nieuw

[p. 23]

Mijn vaderland¹⁾.

Van al - - le lan-den, die er zijn,
be - haagt mij 't al - ler-meest het mijn':
het is er goed te wo - nen;
het brengt ju-weel noch goud - - erts voort,
maar man - nen - man - nen van hun woord,
en on-be - spro-ken schoo-nen,
en on -be-spro-ken schoo - nen.

1) Dit gedicht komt in de meeste oude liederen-bundels voor onder den titel: 'Holland bovenal', met de vermelding: wijze: 'Aan alle meisjes van de stad'; in een oud afschrift staat de titel: 'De waardij van Holland', wijze: 'Uit het bankroet van den schoenlapper'. Het eerste vers luidt in die vertaling als volgt:

'Van al de landen hier op aard,
Is Holland mij het meeste waard,
Het bloeit door 's Hemels zegen,
Geen goud bedekt het in den schoot,
Maar werkzaamheid verdient het brood
In ruimte er allerwegen'.

De ook door mij aangeduide herhaling van den derden regel kan wegblijven; de kleine wijziging, die ik daar in de melodie gebracht heb, was noodig ter wille van eene goede declamatie. Men zong en zingt er nog als volgt:

Het bloeit door 's He - mels ze - gen.

Waarschijnlijk is de melodie van Franschen oorsprong; 't volgend gedicht wordt ook op deze wijze gezongen:

Un animal toujours content,
Toujours joyeux, toujours galant,
l'Effroi du misanthrope;
Se fichant de ses ennemis,
Des procureurs et des soucis
Tel est le fils d'Esope.
Tel est le fils d'Esope.

Quand tout le monde est suspens,
Quand Bonaparte et l'Allemand,
Viennent menacer l'Europe;
Riant comme si de rien n'était,
Au cri du roi des premiers prèt,
Tel est le fils d'Esope.
Tel est le fils d'Esope.

De ses amis le défenseur,
Et de bon vin grand amateur,
En chantant, il chopine;
Mais sans pareil est son bonheur,
Si en trinquant, contre son coeur
Il presse une Esopine.
Il presse une Esopine.

Et levons-nous, mes bons amis,
Restons toujours, restons unis,
Joyeux et philantropes,
Entonnons-nous, le verre en mains,
Le noble, l'immortel refrain,
Vivent les fils d'Esope.
Vivent les fils d'Esope.

[p. 24]

2.

Van alle talen, die men leest,

 

Bevalt het Hollandsch mij het meest,

 

Hoe slecht de vreemden 't spreken;

 

Het laat voor geen gevoel van 't hart,

 

Voor liefde, wrevel, vreugde of smart

 

Mij 't regte woord ontbreken.

 

Mij 't regte woord ontbreken.

 

 

3.

Van alle meisjes, die ik zag,

 

In Holland bloeit het liefste slag:

 

Ze ontwennen nooit te blozen;

 

Zijn ze elders geestig, dartel, stout,

 

Hier zijn ze kuisch en rein als goud:

 

't Zijn onbevlekte rozen.

 

't Zijn onbevlekte rozen.

 

 

[p. 25]

4.

Van alle vrouwen op heel de aard'

 

Is 't Hollandsch vrouwtje de eerkroon waard

 

Er leeft er nergens goeder.

 

Ze is vlijtig, zuinig, vroom en net

 

En eerbaar, ook in 't huwlijksbed;

 

Zij is een teedre moeder.

 

Zij is een teedre moeder.

 

 

5.

Van elk gebruik en levenstrant

 

Verkies ik die van 't Vaderland,

 

Onze oude, goede zeden.

 

Wij doen aan disch en beker eer,

 

Maar leggen 't hoofd niet 's avonds neer,

 

Of hebben eerst gebeden.

 

Of hebben eerst gebeden.

 

 

6.

Ik groet u, volken, wijd en zijd,

 

Voor wat altaar gij God belijdt,

 

Wat kleur gij hebt gekregen!

 

De gansche wereld bloei en tier,

 

Maar in geen voller maat dan hier

 

Daal' ergens 's Hemels zegen!

 

Daal' ergens 's Hemels zegen!

h. tollens cz. Naar het Hoogduitsch van g.ph. schmidt van lübeck, geb. 1766 † 1849.