Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde

[Jacob van Manen Az.]

Manen Az. (Jacob van) was in 1796 lid der Wat. Conventie, later vrederechter te Rhenen en steeds beoefenaar der letteren; hij overl. in 1822.

Schr.: Wijsgeerig en geschiedk. onderzoek naar de wettige oppermagt in de Ver. Ned. sedert de afzwering van Philips II, 's-Hage 1793; Voorstellen, bedenkingen en ontwerpen tot het daarstellen eener constitutie, 's-Hage 1797; Verh. over den voortgang, den invloed der kunsten en wetensch. op de burger-maatschappijen der XIII eeuw, Arnh.; De oorzaken waardoor ons vaderland in het begin der XVII eeuw in het voortbrengen van voortreffelijke schrijvers, dichters, geleerden en schilders boven andere landen zoo zeer heeft uitgemunt, 1818; Twee verh. over de ontginning der onbebouwde

[p. 492]

gronden in de noordel. prov. door kolonisatie en over het staatk. stelsel der Phoeniciers, Grieken en Romeinen in het uitzenden van volkplantingen, Utr. 1821. Voorts werd hij door het Nut bekroond voor zijn verh.: Over de zedelijke verbeteringen uit het gebod der liefde tot den naasten ontleend, waarvoor ambachten, kunsten en neringen en vooral de koophandel vatbaar zijn, 1798. In 1808 bekroonde hem het Utr. Gen. voor zijn verh.: Over de oorzaken van den bloei onzer letteren, dichtkunst en schilderkunst in het begin der XVII eeuw, en Teylers Gen. voor een verh.: Over de reden van 't geringe getal beoefenaars van 't hist. vak der schilderkunst in ons vaderland, 1808; andermaal te Utr. voor zijn verh.: Over de weelde van Nederlands inwoners, en in 1814 ten tweede male bij Teyler: Over de levenswijze, gewoonten en zeden onzer voorouderen van de vroegste tijden af tot op het einde der XVIe eeuw.

(Konst- en Letterbode, 1822.)