Biographisch woordenboek der Noord- en Zuidnederlandsche letterkunde

[Leonhardt Johannes Friedrich Janssen]

Janssen (Leonhardt Johannes Friedrich), geb. 23 Dec. 1806 te Herwen, waar zijn vader predikant was, doorliep de Lat. sch. van Zevenaar en werd 20 Sept. 1824 stud. te Utrecht, in Jan. 1831 pred. te Nederlangbroek. Hij achtte zich voor zijn ambt ongeschikt, nam reeds na weinige maanden zijn ontslag en legde zich nu vooral op de studie der oudheidkunde toe, ten gevolge waarvan hij onvermoeid jaren lang nasporingen deed, om overal in Nederland, en zelfs over de grenzen, te ontdekken waar overblijfselen van vroegere bewoners te vinden waren. In 1835 werd hij tweede conservator, in 1840 conservator aan het Museum van oudheden te Leiden, in welke betrekking hij tot het einde van 1868 werkzaam bleef. Wegens zijn hartkwaal nam hij zijn intrek in het stadsziekenhuis te Rott.

[p. 391]

en overl. daar drie weken later, 22 Juli 1869. Janssen schreef ontzettend veel, vooral in tijdschriften, en dit niet alleen in Nederlandsche, maar ook in Hoogduitsche, Fransche, Italiaansche, enz.; hij gaf tal van redevoeringen, brochures, oudheidk. geschr. uit, zoodat eene lijst daarvan in de Astrea van 1851, door Wap opgemaakt, er niet minder dan 250 bevat. Van 1860-'62 was hij hoofdred. van De Konst- en Letterbode.

Zijne voornaamste werken zijn: Grafheuvelen der oude Germanen, Arnh. 1833; Gedenkteeken der Germanen en Romeinen aan den linkeroever van den Nederrijn ontdekt, Utr. 1836; Germaansche en Noordsche monumenten, Leid. 1840; Etrurische Inscriptien, Leid. 1842; Grieksche, Romeinsche en Etrurische monumenten, Leiden 1843-'48; Grieksche en Romeinsche beelden en beeldwerken uit het Museum van Oudheden, Leid. 1849; Beschrijving der Grieksche en Romeinsche Grafreliefs, Leid. 1854; Beschrijving der terra cotta's in het Museum, Leid. 1862.

(Hand. Mij. Ned. Lett., 1870.)