Verzamelde gedichten

[p. 160]

Nooit

Nog nooit is hier iemand gestorven,
de doden keren er weer
met maskers en schelptrompetten
dansend in veren gordels,
weduwen rouwen niet meer,
rukken de klei van haar ogen:
ze hebben gezien en gehoord,
achter de schildpadden maskers
siddert het levende woord.

Ik wil weeklagen onder de wilden,
de schreeuw van de zielen horen,
de dood ontkennen en dansen
op het ritme van stromend rood;
zingen met wie is gestorven
en als jager staat opgetooid,
doden de levensgeest borgen,
woorden kennen van nooit.