Verzamelde gedichten

[p. 153]

Het Sterrengebergte

Het liefst wil ik nu gaan slapen
ver in het Sterrengebergte
onder het Zuiderkruis.

De aarde klopt van verwachten,
mijn arm stapelt wolkenvachten,
de hemel is hier nog thuis.

Dieren strekken hun flanken
in valleien van moederweelde
tegen mijn lichaam aan.

Morgen zullen wij spelen;
hier zijn de laatste dingen
nog niet gezegd of gedaan

maar de eerste zojuist geboren.
Het zonlicht ruikt er naar aarde,
de schaduw naar drachtwarm groen.

Diep in de palm zijner handen
kan mij geen leven storen,
onwetend van dan en toen.

Het liefst zou ik nu gaan slapen
naakt in het Sterrengebergte,
onbelaagd, onbekoord;

adem en ader wezen,
glimlachen en genezen
aan een onhoorbaar woord.