Verzamelde gedichten

[p. 128]

Spoorzoekend naar een woord

Steeds meer gewond
en in mijzelf besloten,
zwijgend maar ademend
verborgen levend
binnen de schuilplaats van mijn eigen huid;

oerbos: teruggetrokken, onbegaanbaar,
gedompeld in het mos der eenzaamheid.

Steeds meer gekwetst,
stilaan vergaan vanbinnen,
onder een duistre doem
van eeuwen her,
maar soms opeens
tussen het rottend hout
het diep wanhopig en verhongerd huilen
van een verlaten dier:
een solitair.

Ik zoek het woord
en de geheime paden.
De oerbosrand
is mij te zeer bevolkt
en zekere dood
voor wie wil blijven sterven,
de bittere meren drinkend van zijn dorst.

[p. 129]

 

Eens zal ik naderen

 

tot een open plek,

 

dieper dan ooit binnen de kolk der bossen,

 

aarde en hemel vallen in elkaar

 

binnen de armen van bloedwarme bomen.

 

Ik zal mij neerleggen en oorhart zijn

 

en het zal komen,

 

het zal zeker komen;

 

witte lianen rankend uit mijn borst.