Verzamelde gedichten

[p. 113]

Vaarwel

Vaarwel te zeggen is zo moeilijk niet,
maar in het vliegtuig stijgen en vertrekken,
de groene aarde onder zich ontdekken
en dan pas weten wat men achterliet.

Stilzitten en vibreren, en beseffen
de armoe van dit vliegend avontuur
nu ik jou bij het eind niet aan zal treffen;
vijfhonderd kilometer in het uur.

De aarde valt reeds twintigduizend voet
beneden mij: rivieren, rotsen, wouden;
de wereldbol wordt naakt en vereenvoudigd,
het leven lijkt al eeuwen uitgewoed.

Vreemd dat jij ergens tussen hout en steen
naar huis gaat op diezelfde lege aarde,
leger dan ooit, een uitgebloeide gaarde;
jij daar ik hier en nu voor goed alleen.