Verzamelde gedichten

[p. 111]

Tussen steen en bamboe

Waar ik ook ben
in bamboeland of steen,
ben 'k in mijzelf
en met mijzelf alleen.

Soms ben ik steen
en soms het bamboeriet
maar wat ik ben
ben ik niet wil ik niet.

Eeuwig ontsteld
om binnenst van graniet
of, zachte stem,
het licht en levend riet.

Koel in beton
verlang ik pampagras,
verzengd van zon
de schaduw ener stad.

Blindlings alleen
zoek ik een woord een hand.
De muur blijft steen,
het bamboebos verbrandt.