Verzamelde gedichten

[p. 102]

Spijtoptant

Muziek van vogels bloeide wild en teer
als vrouwenhaar in de tjemarabomen,
het notenschrift der palmen aan het romig
ochtendontwaken schreef de laatste keer
het eerste lied, het onbegrijpelijk slot.

Achter de huizen die onwetend droomden
het aerodroom met zijn laagbrommend dier.
Verraadziek loste plotseling het portier
der auto in mijn rug een dodelijk schot.

Nu ingewinterd, moe en afgedaan,
weet niemand dat ik sedert ben gestorven
onder het zingen van de purpervogels,
stug spijt opterend tegen elk bestaan.