Verzamelde gedichten

[p. 99]

Wat Poh

Slapende gouden Boeddah in Bangkok

Ik slaap. Mijn lichaam is van louter goud;
mijn voetzool, ingelegd met paarlemoer en
ivoor, slijt van uw kussen en het zout
van tranenvloed. Ik ben niet te ontroeren.

Mijn mond en ogen zijn onaangedaan
door dieper wijsheid dan uw kleine lijden,
de nederige lof die zij mij wijden,
de geelgewade priester, de profaan.

Op mijn vergulde schedel trilt geen haar
om de gelovigen die mij beklimmen.
Mijn navel echter blinkt volmaakt en waar
over de hoofden van uw hersenschimmen.

Aards en onaards ben ik geen tijd verwant;
de ware meester telt het uur bij eeuwen.
Maar als ik opsta zal ik sterren sneeuwen
en al uw tranen stollen tot briljant.