Verzamelde gedichten

[p. 55]

Het kamp

[p. 57]

De overwonnene

Laat mij niet sterven, Heer, als een heloot,
de neer-gehangen schedel kaal geschoren
en om de mond de schurfterige sporen
van haastig opgeslokt genadebrood.

Laat mij niet, Heer, hun hand en voeten likken
en kruipen als het moegegeseld dier.
Laat mijn nek hàrd zijn, Heer, en niet te wrikken
en ruggewervels zonder één scharnier.

Wanneer ik sterven moet, laat het dan wezen
onder het eerlijke en rechte zwaard
dat zwiepend snijdt door taaie, sterke pezen,

met open ogen, roekeloos, te paard,
verslagen, maar hardnekkig weer herrezen
en in de dood nog duizend mannen waard.