Verzamelde gedichten

[p. 24]

Deli

Witte verstilde man in de montage
van blakend groen duizend hectaren groot,
aarde van Deli, zaden in haar schoot
gerijpt tot het smaragd van een plantage.

Witte verstilde man, waar denk je aan?
De dragers die nu op de plantweg naderen,
de rupsen op de ochtend-vochte bladeren,
of schuren die de oogst te wachten staan?

De horizont ligt later dan vanwaar
men is gekomen maar ook meer verlaten,
het land veel breder dan de stenen straten,
de hemel ruimt tot blauwer blauw dan daar.

Straks in de avond wordt de lucht hier klam.
Ach, laat de koude bottel niet verschalen;
men zit en drinkt en de gedachten dwalen
naar Amsterdam naar Amsterdam naar Amsterdam.