Een streep door de zon

[p. 45]

Bevrijdingsdag

Nu zijn wij al vijftien jaar vrij
maar vijftien jaar ga ik gebonden
aan kruisen en niet weergevonden
graven; daar roepen zij mij.

Vijftien jaar en zij laten mij niet
meer met rust in de voorjaarsperken;
het donkere mos van hun zerken
fluistert dieper, doordringender lied.

Als je zegt vijftien jaar, ach hoe weet je
dat zeker, hun stem is te horen
zo jong en nabij als vandaag nog,
als dit eigene uur aan mijn oren.

Nu zijn wij al vijftien jaar vrij
maar hun vrijheid is groter en hoger,
zij weten er meer van dan wij.

Luister, zeggen ze, luister naar mij:
alle woorden en leuzen zijn logen,
slechts je hart en je bloed maken vrij.