Een streep door de zon

[p. 12]

Aan de vijand

Gij hebt mij alles afgenomen,
't gezin, mijn boeken en mijn stêe,
de lamp waarbij ik placht te dromen
en zelfs mijn bed, die veilige ree.

Gij hebt mij niets willen besparen:
de schilderijen aan de wand,
zozeer een deel van wat wij waren,
alles was roofbuit voor uw hand.

Het teerste zijt gij woest besprongen,
en als een zinneloze fielt
hebt gij het speelgoed van de jongen
met uw geweerkolven vernield.

Gij hebt mij in 't gevang geloken;
en waar uw judaspenning waait
mijn land verarmd, mijn volk gebroken;
de padi stikt waar gij ze zaait.

Gij kunt mij nog het lijf ontwringen.
Vergeefs, vergeefs uw roof en schroot:
De vogels en de dichters zingen
voorbij de angst, voorbij de dood.