IV. Noron ondertusschen verlegen om Lentulus, die onder de ledekant gesneuvelt is, zoekt vergeefs het heele hof deur. Serviel d'overste van zyn lyfwacht brengt hem tyding van Metel, die, noch niet gepynigt zynde, zich zelf in de govankenis gedoodt heest. Tor quaat kemt by Noron, en zegt dat Plancina met Lentul boeleerde, en dat hy Lentuls minnevlam met zyn bloedt geblust heeft. Terwyl Noron niet weet wat hy van Lentul of Torquaat zal denken, wort de gevange Tiggellinus voor hem gebracht, die zich zelf, by gebrek ven geweer, om Norons ongehoorde wreedheit t' ontvluchten, tegen een muur doodt loopt. Noron overvallen van duizenderley zorgen, en tigenstrydige gedachten, nadien Popil, Metel, Pizo, Tiggellinus doodt zyn, en Lentul weg is, en dat hy geen hoofden of leden van de t' zamengeswoorenen kan ontdekken, besluit zyn toevlucht tot Byrrhenes toverkunst te nemen, en te veinzen dut zyn uitgebluste min weer ontsteken is. Byrrhene zoekt hem te believen, maar in plaats dat de Helgod, die zy verdagvaart om d'aanslag t' ontdekken, verschynen zou, zo barst de geest van Norons moeder, en van Manlius van onder op, die Noron en Byrrhene de doodt aanzeggen. Byrrbeen, dus gedreigt, bedenkt een list, en bedriegt Noron met beur zuster Pamphile die zy de gedaante van de godin Iris doet aannemen, alzo de bedriegelyke vron van kleederen verzien is, om zodanige godheden te scheppen. De valsche Iris brengt de wroegende Noron vergiffenis van zyn gruwelen, op voor waarde dat hy na zyn belofte Byrrhene trouwe, 't welk hy belooft en zyn geveinsde min verkeert in een ware, door het verschynen van deze ingebeelde godtheit.
V. Torquatus van zo veel ongevallen besprongen zynde, boort het buwelyk van Noren, en dat zyn moeder naar 't noorden gebannen is, 't welk hem al zyn gedult doet verliezen. Doch de wysheit van Juliane, vermomt zynde, bedriegt Noron met een vergifte tabbert, die zy hem uit naam van zyn nichte Vestiliane op zyn bruiloftsdag vereert, d'Onzalige dwingelandt, door dit vergift vol pyn, brengt al razende Byrrhene en zyn kinderen om, en sterft. Juliane gewroken zynde, wil haar eer niet overleven, en doorsteekt zich zelf. Torquaat beklaagt haar en wort gekroont tot Keizer van Romen.