Vaderlandartikelen 1935
(2009)–Menno ter Braak– Auteursrechtelijk beschermdHet intiem tooneelMary Dresselhuys, de bekende actrice, heeft, naar ik in ‘De Tooneelspiegel’ lees, een interview toegestaan aan mevr. Annelèn van het Handelsblad. Over haar tooneelinzichten vertelde zij bij die gelegenheid het volgende: ‘Voor mij is het kardinale punt, of ik de nieuwe rol op hooge dan wel op lage hakken zal spelen. Dat is voor mij steeds weer het probleem.’ Een dergelijke uitlating lijkt mij een hoogst onvoorzichtige onthulling omtrent de begrippen ‘hooger’ en ‘lager’, zooals die blijkbaar bij onze tooneelpersonages voorkomen. Men moet als actrice het publiek toch vooral niet de illusie ontnemen, dat men de problemen van Lady Macbeth. Desdemona en Nora werkelijk iederen avond opnieuw mee-lijdt, want pas dat geeft het publiek het ware respect voor den acteursstand. Na het interview met mevr. Dresselhuys zullen wij iedere tooneel-jammerklacht over de trouweloosheid in de liefde of aanverwante zaken onmiddelijk denken: ‘Maar als het hakkenprobleem bevredigend wordt opgelost, is het toch zoo erg nog niet gesteld met de psyche van deze dame!’ Het is dan ook te begrijpen, dat de blijkbaar nog naïeve redacteur van ‘De Tooneelspiegel’ zwaar ontgoocheld is. Hij schrijft er met tranen in de oogen bij: ‘Daar gaat m'n illusie. Het groote probleem van een nieuwe rol: hooge hakken[,] lage hakken. Wat raar komt de mensch met zijn verheven opvattingen over acteurs en actrices toch voor schut te staan. Ik stelde me een actrice met een “nieuwe rol” onder handen als een emotioneel, prikkelbaar, maar geïnspireerd wezen voor; bij elk nieuw begin bezield door een heilig idealisme er “iets groots” van te maken.’ Arme jongen, is men geneigd te zuchten. Hoe wreed heeft het leven je nu ontgoocheld! Je had het hoogere altijd bij de ziel van de rol en het lagere altijd in de gage van de acteurs gezocht en nu zitten beide in de hakken! En toch: moed houden maar! Ed. Verkade gaat nu als insider over al deze gewichtige problemen in de ‘Groene’ schrijven, zoodat de onvoorzichtige, maar realistisch-openhartige biecht van Mary Dresselhuys wel spoedig in een nog hooger philosophisch licht zal verschijnen. Noem de hooge hakken maar kothurnen en het probleem klinkt al veel diepzinniger; men voelt dan de Grieksche tragedie al aankomen en men hoopt binnenkort Mary Dresselhuys op stelten van Bally te zien als Elektra. Sagittarius. |
|