Dansavond Els Keezer
Bewegingskoor en dansgroep
Niet altijd is de grens tusschen een officieelen dansavond en een onderonsje voldoende zuiver afgebakend; wij hebben dat (niet voor de eerste maal overigens) gisteravond moeten constateeren, toen Els Keezer met bewegingskoor en dansgroep een programma kwam vertoonen. Voor een openbare les met veel vergevende familieleden in de zaal zou een en ander zeker draaglijk zijn, maar de Kon. Schouwburg is daarvoor niet de meest geschikte plaats. Veel meer kan men er eigenlijk niet van zeggen, behalve dat iedereen zijn uiterste best deed en dat het desondanks zeer leelijk was. Leelijk als dansmanifestatie, leelijk door de smakelooze costuums, leelijk door de symboliek van stopverf; ik zie liever een goed getrainde gymnastiekvereeniging, dan dit hopelooze gezwaai met armen en beenen, dit af en aan rennen met de intentie den strijd tegen het kwaad en den strijd voor het goede (mijnen leggen en mijnen vegen) uit te beelden. Men moet wel van alle zelfcritiek verstoken zijn om deze idealistische anarchie van beste bedoelingen aan te kondigen als een dansavond.
Els Keezer zelf brengt het als solodanseres ook niet verder dan tot bewegingen, die ons niets zeggen, behalve, dat zij nog veel zou kunnen leeren. Haar maximum-prestatie is ‘De Juffer’, een komisch niemendalletje, maar daarop kan men onmogelijk een heelen avond teren.
Wolfgang Wijdeveld en Coby Lankester hebben de muziek verzorgd, die ook te wenschen overliet. Maar omdat alles te wenschen overliet, laten wij het hierbij. Het Haagsche dansseizoen werd een misverstand rijker.
M.t.B.
Auteursrechtelijk beschermd