Kleinkunst-ensemble Alice Dorell
25ste voorstelling van ‘Alice in Wonderland’
Haagsche Kunstkring
Vacantie-afwezigheid heeft me helaas belet de premiére bij te wonen van ‘Alice in Wonderland’, het sprookje voor groote menschen, dat onder regie van de schrijfster, Alice Dorell, in den Haagschen Kunstkring ten tooneele wordt gebracht. Gisteren was het de 25ste voorstelling; en ik moet zeggen, dat het gezelschap mijn stoutste verwachtingen overtroffen heeft. Er is in den Haagschen Kunstkring zooveel gepruist en geliefhebberd, dat ik er gaarne met nadruk nog eens op wil wijzen, dat hier een uitstekend cabaret-ensemble optreedt, met een programma, dat zin heeft in dezen tijd en uitmunt door scherpe, maar tegelijk fijn-geestige satyre. Een bewijs daarvoor is op zichzelf al het feit, dat ‘Volk en Vaderland’, het orgaan van de Microfoon, zonder wie Nederland geen toekomst meer heeft, een van zijn zoutelooste scheldartikelen aan dit sympathieke troepje heeft gewijd. Ik heb alle respect voor Alice Dorell, die deze grootendeels weinig geschoolde krachten door een straffe regie tot zulk een homogeen ensemble heeft weten te kneden; de opvoering klopt van het begin tot het einde perfect en brengt de hekeling van den tekst voortreffelijk over het voetlicht.
Bij de première is reeds uitvoerig over het sprookje zelf geschreven en ik wil dus slechts enkele dingen aanstippen, die tot het allerbeste deel van deze cabaretrevue behooren. De satyre op de autarkie (‘Grenzen’) is alleraardigst; ‘Bij de Paddestoel’ niet minder; en ‘In het Rijk der Kaarten-Koningin’ is een bij uitstek geslaagd nummer, dat ons den geest van Pa Ubu, Alfred Jarry's heerlijke schepping voor oogen toovert. Hetgeen geen geringe lofspraak is, want Ubu is in de aera der dictatoren meer dan ooit actueel! In het gedeelte na de pauze is ‘Conflict in Dwergenland’ vooral te prijzen, naast den uitstekend gezegden monoloog ‘Wereldtournooi.’ De kleurige en zeer verzorgde decors en costuums dragen het hunne bij tot het welslagen van het geheel.
Bij de 25ste voorstelling is Alice Dorell met welverdiende bloemen gehuldigd; het publiek heeft langdurig geapplaudisseerd, een goed teeken, wil ik hopen, voor de toekomst van het gezelschap en het programma!
M.t.B.
Auteursrechtelijk beschermd