Marga Waldron
Nachtvoorstelling in den Princesse Schouwburg
Vroeger had men in Den Haag nog al eens vaak van die onduidelijke dansavonden, bestemd blijkbaar om een impresario de gelegenheid te geven vrijkaarten te verdeelen. De crisis heeft deze verschijnselen tot een minimum beperkt, maar Woensdagnacht was er dan toch weer eens zooiets. Alleen kan hier van onduidelijkheid eigenlijk niet meer gesproken worden; het was volkomen duidelijk, dat de zich presenteerende danseres Marga Waldron weg had moeten blijven. Natuurlijk kan zij wel iets meer dan op een hobbelpaard rijden en als een priktol in het rond draaien, en misschien is zij niet ongeschikt om in een cabaret eenige nummertjes ten beste te geven; maar met danskunst, die een middernachtelijke waakzaamheid van de critiek en minstens eenige verdwaalde toeschouwers opeischt, heeft dit gedoe niets uitstaande. Alles, wat wij te zien kregen, was op zijn best vlot gehuppel en op zijn slechtst absoluut onverteerbare en lachwekkende kitsch. Het programma werd nog onnoodig verlengd en gecompliceerd door een aantal muzieknummers, ten gehoore gebracht deels door een verdekt opgesteld trio en deels (dit was nog het verdienstelijkst) door mej. Eleanor Mangum, piano. Ten behoeve van de danseres werden o.m. de fameuze Hongaarsche Rhapsodie van Liszt en de Rhapsody in Blue van Gershwin door executanten in onzegbaar verminkten vorm opgediend.
Geklapt werd er natuurlijk toch. Mogen de impresario's voortaan echter bedenken, dat nachtvoorstellingen allen gemotiveerd worden door een bijzonder doel en dat ook journalisten soms behoefte hebben aan een normaal gezinsleven en een ongestoorden slaap.
M.t.B.
Auteursrechtelijk beschermd