De ‘Blubo’-literatuur
In de literaire gids van deze maand vindt men (met commentaar van de redactie) overgenomen een fragment uit een artikel van de Nederlander M.J.E. Ypelaar, dat in Duitsland in het tijdschrift die neue literatur is verschenen. In dit fragment heet het:
‘Die Emigranten-Bücher, alle gedruckt in dem verjüdeten Amsterdam bei den holländischen, jedoch meist jüdischen Verlegern Querido, Allert de Lange, Van Kampen, beherrschen hier fast vollständig den deutschen Büchermarkt, und die wirklich dichterischen deutschen Bücher des neuen Deutschland werden sozusagen totgeschwiegen (wie ehemals in Deutschland während der Judenherrschaft)’.
Ik wil ervan afzien dat de schrijver van deze regelen, hoewel Nederlander, er reeds bijzonder aardig in geslaagd is zich het weinig aristocratische antisemitische dialect van onze Oostelijke buren eigen te maken. Want hoofdzaak is dat de heer Ypelaar in Duitsland de onware voorstelling tracht te verbreiden, als zouden de kunstredacties der Nederlandse dagbladen er bewust op uit zijn, de Duitse ‘blubo’ (Blut und Boden)-literatuur dood te zwijgen; een soort complot dus als in Duitsland bestond tijdens de ‘Judenherrschaft’. Jammer genoeg voor de auteur van deze insinuerende beweringen is de situatie enigszins anders. Een literatuur die zich instelt op een mystiek van ras en bloed, gelijk de Duitse van tegenwoordig, is nu eenmaal krachtens haar wezen voor minstens 90% niet bestemd voor export; en wat wel voor buitenlandse lezers belang heeft zullen wij niet doodzwijgen. Ik wil er speciaal op wijzen dat ikzelf indertijd een gehele zondagskroniek heb gewijd aan een van de weinige toonbare ‘Blubo’-auteurs, de ook voor ons bijzonder belangrijke Ernst von Salomon, en geen woorden heb
Auteursrechtelijk beschermd