Briefwisseling 1930-1940. Deel 2

414. E. du Perron aan M. ter Braak
Bellevue, 25 Juli. [1933]

Beste Menno, Hierbij de verwachte missive van de Unspeakable. Hij schijnt te voelen wat ik wensch, en begint dus liever; hij kan dan later zeggen dat hij mij ‘de waarheid heeft gezegd’,

[p. 119]

enz. Ik zou hem in deze lijn graag zeggen dat hij een leugenaar en een intrigant is, behalve een ijdeltuit, maar jouw verzoek om geheimhouding bindt me. Overigens voel ik er nu niets meer voor om in September erbij te zitten, als jij den man ‘ontmaskert’; ik wensch hem verder niet te hooren of te zien. Het beste zou zijn als je hem nu precies schreef waar het op staat (en misschien ook dat de Politicus niet bepaald voor hèm geschreven werd; - je vroeg je af waarom hij het einde zoo goed vond, hier is de oplossing: de man heeft zijn genie-gevoel bevestigd gevonden in het genie van den dorpsnotaris. Wat een illustratie voor wat ik zei!)

Ik schrijf hem toch een paar regels om hem de conversatie op te zeggen.* Zooals Bep terecht zegt: anders blijft hij zoolang mogelijk slingeren tusschen jou en mij. Our Unspeakable denkt dat de panopticum-historie waarin jij ‘aan zijn zijde’ stond, nu eigenlijk een 2^e ronde krijgt, dat is duidelijk; hij stuurt het er dus op aan om òf Forum op te doeken, d.w.z. uit elkaar te laten spatten, of, als hij niet naar Indië gaat (wat zeer mogelijk blijft), de zaak met jou alleen voort te zetten. Maar ook hierin is de zaak nu voor mij beslist: ik weiger natuurlijk ook iedere medewerking aan Forum - gesteld dat het in 1934 voortleeft - als deze Unspeakable dan secretaris blijft; ik zou trouwens niet weten hoe jij het moet aanleggen om met zoo iemand verder om te gaan - al is het in de redactie alleen - zooals wij tot dusver dan toch gedaan hebben. De oplossing van deze historie ligt tusschen jou, Zijlstra en de Unspeakable.

Schrijf mij omgaand wat je ervan denkt en stuur mij des Unspeakable's missive terug. Hieronder afschrift van mijn antwoord.

Hartelijke groeten van je

E.

Copie
Bellevue, 25 Juli.

Je schijnt op de eenige oplossing tusschen ons te willen vooruitloopen, en je hebt gelijk. Het lijkt mij nu ook onnoodig je precies uit te leggen waarom het voor mij niet meer gaat om

[p. 120]

een ‘onverkwikkelijke historie’, maar dat ik nu inderdaad tot de conclusie ben gekomen dat ik te doen heb met een onverkwikkelijk individu. Daar ik dezulken meteen iedere relatie opzeg, doe ik het jou graag hierbij.

EdP.

* Dit ofschoon ik misschien zijn gelijkwaardig bestaansrecht niet mag betwijfelen.