Gegeven keur

[p. 99]

De maan is al boven de seringen

De maan is al boven de seringen;

De stralen hellen de kruinen langs...

De nachtegaal houdt zich stil van zingen

Tot de hof verlucht staat van haar glans.

Tot de donkere tuin als een ijle beker

Tintelt vol licht, dofgouden wijn,

En als slaapwandelaars onzeker

De rozen ontwaken in den schijn...

Ik weet niet wat ik meer moet vreezen,

De nachtegaal met haar luide klacht,

Of de stille maan die droomt volrezen

Over de witte rozenpracht...

Laat doof en blind mij - ik kan niet dragen

Den telkens valschen dageraad...

Wanneer zal eindlijk mijn zon weêr dagen,

Die alle schemerschoon verslaat?