Gegeven keur

[p. 71]

Dat liet van Alianora

Die grote sonne, die mane,

Die sterren onghetelt,

Si wandelen die wide banen

In tblauwe hemelvelt, -

Doch haer negheen gaet vri ende vranc,

Elc heeft haren op- ende nederganc:

Si syn so scone ghevanghen

In haren lichten ganghen.

In alder werelt ronden

Een enich dinc bestaet,

Dat vri ende onghebonden

Na eyghen lusten gaet:

Dat is dat vrië menscenhert,

Dat doolt in vruecht, dat doolt in smert,

Maer buten syn verlanghen

En wertet niet ghevanghen.

Ten es niet scone so sere

Dan als dat herte vint

Syn innerlic begheren,

Dat herte dat hem bint:

Dan willet wel ghevonden syn,

Dan willet wel ghebonden syn,

Si gaen so blide tega're

Of si nooyt vri en waren.

[p. 72]

 

Myn herte ghinc verloren

 

In ongheweten druc,

 

Doe wartet uutvercoren

 

Toter minnen soete juc:

 

Mi docht het mocht voor emmer syn,

 

Maer grote vruecht wart grotere pyn:

 

Die ander brac den cluuster

 

Ende liet myn herte int duuster.

 

 

 

Nu tighen wi versceyden,

 

Een elc na sinen cant:

 

Hi coos die lichte weyden,

 

Hi liet mi tdonckere lant -

 

Doch maect myn herte allene ende cranc

 

Bi nacht ende leet noch bliden clanc,

 

Of hi minen roep vername

 

Ende mi noch wederquame...

 

 

 

Die grote sonne, die mane,

 

Die sterren sonder tal,

 

Si wandelen die wide banen,

 

Maer vri en gaet gheen van al.

 

Vri gaet allene dat menscenhert,

 

Dat doolt in vruecht, dat doolt in smert,

 

Maer buten syn verlanghen

 

En wertet niet ghevanghen.