Gegeven keur

[p. 45]

Aan zee

O te luistren naar de zee,
Tot de ziel ga fluistren meê:

Tot heur zwijgen

't Wonderwoord

Uit zijn diepten stijgen

Hoort!

Alle malen, hartezwaar,
Keere ons zoekend dwalen naar

't Bruisend breken

Van den vloed

Waar de ziele spreken

Moet.

't Lichte zingen van de zee
Draagt de ziel op zwingen meê

Waar zij dichter

Bij de poort

Zachter spreekt en lichter

Hoort.

Alle smarten, iedre vreugd
Wat voor eeuwig harten heugt,

Al verblijden,

Elk verdriet,

Levens ongezeide

Lied;

[p. 46]

 

Wat, verward en onverwoord,

 

Zielen deelt en harten moordt,

 

Wat, gevonden

 

En verstaan,

 

Zalig maakt van stonden

 

Aan:

 

 

 

Licht verwoorden het de twee

 

Die behoorden 't lied der zee,

 

't Lied dat blij na

 

Droef berecht,

 

't Lied dat alles bijna

 

Zegt!