Gegeven keur

[p. 23]

In memoriam

Hoe schijnt van avondstrand
Doods overkant
Lichter dan heel dit land van leven:
Zoo twee jonge oogen sterrestom
Zien klaargeheven,
Dood, uit uw schemer om.

Gij hebt in blind bestaan
Uw oud geheim verraên:
Geen kan meer in uw duisternis gelooven,
Nu ge die helle lampen stal,
Die heel de reis door schaduwdal
Niet zijn te dooven.

O ik dacht altijd wel
Menschelijk spiegelspel
Al de verschrikking van uw schijndiep duister:
Ons eigen oog ontwolkt
De vrees die u bevolkt,
Ons adem keert uit u in angstgefluister.

Mij is dit licht gezicht
Van licht tot lichter licht
Door ondiep donker onverstoord gebleven,
Voor al komenden tijd
O zoete zekerheid:
Daar is geen dood, maar enkel leven.

[p. 24]

 

Voorgoed bij helder weêr

 

Van droefnis teêr,

 

Aan overzij van zeeëruischend klagen,

 

Ligt nu verklaard doods donkre schijn

 

Als eng ravijn

 

Van zomernacht doorzichtig tusschen zomerdagen.