Gegeven keur

[p. t.o. 2]

Foto W. Coret - Den Haag

[p. 5]

Ten geleide

Zeer geachte Heer Goddard,

Neen, ik kan mij niet bezinnen hoeveel jaren het moet geleden zijn, dat ik U voor het eerst ontmoette. Het was bij gelegenheid van een grandioos gedenkingsfeest op touw gezet door den Nederlandschen Uitgeversbond, herinner ik mij, in het Paviljoen van het Vondelpark. Gij werkte toen samen met den Middelburgschen drukker-uitgever G.W. den Boer, die indertijd van het spel van ‘Middelburgs Overgang’ het tekstboek bezorgde en later de kostelijk verluchte en zoo schoon uitgeschreven weelde-uitgave van de hand van Frits Lensvelt. En nu ontmoet ik U weêr, nadat door de grillen van den oorlog het hoe langer hoe meer uitgebreid bedrijf in ons oude, onvergetelijke Middelburg vernield is. En vol moed zijt Gij nu hier in den Haag overnieuw begonnen, en - Gij zoudt zoo gaarne onder Uw vroegste publicaties opgenomen zien een bloemlezing uit mijn oorspronkelijke poëzie... Jamaar voor het tot stand brengen van iets dergelijks behoort men niet in de laatste plaats uit te zien naar den als welbeslagen aangewezen samensteller... Maar het was juist Uw bedoeling dat ik persoonlijk dit werk voor U ondernemen zou. En meteen volgde een heele reeks namen van verzen die naar Uw overtuiging niet weg mochten blijven... Gij schijnt zelf een volledig schema pasklaar bij de hand te hebben. En dit maakt mijn ingrijpen in deze des te bezwaarlijker. Juist nu, nu een ander plan zoo goed als tot rijpheid gekomen is, de uitgave mijner Verzamelde Werken, omvattende naast de oorspronkelijke gedichten de belangrijkste vertalingen in een uniform uiterlijk. Gij begrijpt dat deze onderneming mij op mijn leeftijd tenzeerste ter harte moet gaan en veel tijd in beslag gaat nemen. Bovendien wanneer ik op het oogenblik in allen ernst een bloemlezing ter hand wilde nemen, dan zou, vrees ik, de uitkomst wel opmerkelijk uiteenloopen met de plannen en inzichten die zoo helder en onverzettelijk bij Uzelf blijken vast te staan... Op dit doode punt beland, namen wij voorshands afscheid, en geruimen tijd

[p. 6]

dacht ik dat hiermede de zaak van de baan was. Doch bij een volgende ontmoeting kwamen wij, eigenlijk onverwachts, tot een zuivere ons beiden bevredigende oplossing. Ik had lang over Uw opzet nagedacht als over iets onuitvoerbaars, maar toen Gij weêr met Uw onveranderde voorstellen en dezelfde tallooze verzennamen voor den dag kwaamt, ging mij plotseling een licht op: - Ik geloof, zeide ik, dat het mij thans duidelijk wordt waar Uw uitgeversspeurzin op uitgaat, en ik denk dat ik U hierbij zelfs gereede medewerking zou kunnen bieden. Uw bedoeling is, lijkt mij, in het licht te geven een soort vademecum ten gebruike van de vele honderden Nederlanders die geen gelegenheid hebben zich naast hun dagelijksche bezigheden in de vaderlandsche letterkunde te verdiepen, maar voor wie bij wege van muziek of van de tallooze schoolbloemlezingen een gedeelte van mijn werk in hun ontvankelijke jeugd een gemeengoed is geworden, dat zij liefst in een klein bestek ter raadpleging bij de hand wenschen te hebben. Ik zelf, die deze bijdragen in den loop der jaren geleidelijk ter correctie onder oogen heb gekregen, kan U met vreugde in deze bijstaan en de geregeld opgenomen poëmen aangeven... - Maar dat is juist wat ik bedoelde en niet opgehouden heb telkens voor te stellen! - Maar niet met zooveel woorden op den man, of liever op de bloemlezing, af!

En zoo is vanzelf deze ‘Gegeven Keur’ tot stand gekomen, waarbij beperking in de eerste plaats een vereischte bleek. Alleen de veelvuldigst bekend gemaakte verzen zijn opgenomen.

Met vriendelijken groet Uw dw.

Den Haag, 6 Juni 1942